"Her şeyimdin Yongbok. Her zerrene deliler gibi bittiğim meleğimdin sen. Kanatsız melektin. Şimdi gerçekten melek oldun. Yaşadığın kötü şeyler sana zarar vermesin istedim. Ama kendine zarar vermeyi seçen sendin. Bebeğim.. Benim güzel bebeğim. Seni hala deliler gibi seviyorum. Sensizliğe katlanmayı istemiyorum. Sensiz olmayı istemiyorum. Sensizlik nedir bilmek istemiyorum. Ben seni istiyorum. Senin kokunu, senin dokunuşlarını, senin gülümsemeni istiyorum. Gülümsediğin zamanları geri istiyorum. Ben seni geri istiyorum. Tanrım yalvarırım onu bana geri ver.."
Bu mümkün olmayacak.
Halata derin bir düğüm attı. Sıkılığını kontrol etti. Yerleştirdiği yerde halatı serbest bıraktı. Üzerinde oturduğu taburenin üzerine çıktı. Boynunu halata geçirirken gülümsüyordu.
"Yanına geliyorum bebeğim."
Boynunu geçirdiği halatla birlikte tabureyi devirdi.
Kesilen nefesini hissederken gülümsemeye devam ediyordu.
Ayakları uyuşmaya başlamıştı.
Hiçbir şey yapmıyordu.
Yalnızca bebeğinin yanına gitmeyi bekliyordu.
Gidecekti.
Az kalmıştı.
Gözleri görüş yetisini kaybediyordu.
-Geliyorum Yongbok.-
-Geliyorum.-
-Geliyorum.-
-Geliyorum.-
-Geliyorum.-
-Geliyorum.-
-Geliyorum.-
-Geliyorum.-
-Geliyorum.-
-Geliyorum.-
-Geliyorum.-
-Geliyorum.-
-Ge e li lllllll i yorum.-
"HYUNJİN......"
--
ŞİMDİ OKUDUĞUN
anorexia, hyunlix
Short Story"Üstümü artık kendim giyinsem olur mu..?" "Neden?" "Vücudumun görünüşünü sevmiyorum da." [angst] bu hikayede intihar eğilimi, tetikleyici ögeler ve psikolojik unsurlar bulunmaktadır.
