So This Is Love...

(၁)

အဝတ်လဲပြင်ဆင်ခန်းထဲ တစ်​ယောက်တည်း ထိုင်​နေရင်းက နံရံကပ်နာရီဆီမှ စက္ကန့်လက်တံ​ရွေ့လျားသံကိုသာ အလွန်တရာ ကျယ်​လောင်စွာကြား​နေရသည်။ သို့တည်းမဟုတ် သူ့နှလုံးခုန်သံက ပို၍ ကျယ်​လောင်​လေသလား။ သို့တည်းမဟုတ် သူ့စိတ်ဂယက်ရိုက်သံက ပို၍ ကျယ်​လောင်​လေသလား။

မျက်စိ​ရှေ့​မှောက် မြင်​နေရတဲ့ ​ကြေးမုံပြင်မှန်သား​ပေါ် ထင်​နေတဲ့ ကိုယ်ပိုင်ပုံရိပ်ကို စူးစိုက်ကြည့်မိ​တော့ အ​ကြောင်းပြချက်မဲ့စွာ စိတ်ကပင်ပန်းလာသည်။ Jisung ဒီ​နေရာမှထ၍ ​​အပြင်ထွက်ကာ ​လေ​ကောင်း​လေသန့်ရှူရန် သွားလိုက်ရမည်လားဟု အ​တွေးက ​ပေါက်သည်။

သို့​သော် ​လေ​ကောင်း​လေသန့်ကပင် သူ့စိတ်အစဥ်ကို ရှင်းလင်း​ပေးနိုင်မည်​လော။ မ​သေချာပါ။ ဆုံးဖြတ်ချက်​တွေ​ဝေဝါး​နေ​ပေမဲ့ ​နောက်ဆုံးမိနစ်ကို ကြုံ​နေရပြီမို့ ​ပြောင်းလဲပစ်လိုက်ဖို့ကလည်း မလွယ်လှပါ။ ထို့​ကြောင့် Jisung ပင်ပန်းလိုက်တာဟုသာ စိတ်ထဲ အသံမထွက်ဘဲ ညည်းညူရရှာသည်။

"သား... မင်္ဂလာအချိန်​ရောက်​တော့မယ်။ အဆင်သင့်ဖြစ်ပြီလား"

တံခါးကို ခပ်ဖွဖွ​ခေါက်ပြီး ​ခေါင်းက​​လေးပြူကာ ​မေးလာတဲ့ ​မေ​မေ့ကို ကြိုးစားပြုံးပြလိုက်ရင်း ​ခေါင်းငြိမ့်ပြလိုက်သည်။ သူ့စိတ်ရှုပ်​​ထွေးမှု​​တွေကို ​မေ​မေ ထိုး​ဖောက်မြင်မသွားနိုင်လျှင်​ကောင်းမည်။

ထိုင်​နေရာမှထ၍ ကိုယ်​ပေါ်ကျကျနန ​နေရာယူထားသည့် သတို့သားဝတ်စုံကို ​နောက်တစ်ကြိမ် ပြန်လည်စစ်​ဆေးပြုပြင်လိုက်သည်။ ​ကြေးမုံပြင်​ပေါ်က ပုံရိပ်မှာ အလုံးစုံ ပြီးပြည့်စုံ​နေပြီဟု ​သေချာမှ ​မေ​မေ​စောင့်​နေမည့် အခန်းအပြင်ဘက်သို့ ထွက်လာလိုက်သည်။

​ချောင်းဟန့်သံက​လေးပြု​တော့ သူလာရာကို ​ကျောခိုင်း​ထားတဲ့ ​​မေ​မေကလှည့်ကြည့်ပြီး အားပါးတရပြုံးသည်။ ထိုအပြုံးတွင် စိတ်​ကျေနပ်မှုများ ပါဝင်​နေသည်​ကြောင့် Jisung တွန့်သွားရ၏။ ​နေပါဦး၊ သူဘာကို စိုးရိမ်​နေသည်လဲ။ ​မေ​မေ့ကို အားနာ​နေရသည့်အ​ကြောင်းအရင်းမှာ ဘာလဲ။ ယခုပင် လက်ထပ်ရ​တော့မည့် အိမ်​ထောင်ဘက်ကို သူမယုံကြည်နိုင်ဘူးလား။ အ​တွေးနဲ့အတူ ​​​ခြေလှမ်း​တွေက ယိုင်လဲချင်စိတ်ပေါက်လာသည်။