FELAKET『+18』

2~ 𝐵𝒜𝒮𝒦𝐼𝒩

 içimizden birinin canı yanacaktı. şok olmuştum o şekilde kalakalmıştım.

Ama pes etmeyecektim. hemen masadan silahımı aldım, hepimiz silahlarını kapıya doğrultmuş oradan birilerinin çıkmasını bekliyorduk. ardından bir gölge yaklaşmaya başladı. ayakkabısı gözüküyordu. terlemeye başlamıştım. bu kimdi böyle?! bunu düşünecek zaman değildi. yüzü gözüküyordu. ama net değildi. gözlerimi kırptığımda ise. karşımda o vardı... efe kara! burayı nasıl bulmuştu?! gerçekten haddini fazlasıyla aşıyordu! 

"ne işiniz var burada!" dedim. sinir ve kinle dolu çıkan sesim, beni çok ciddi gösteriyordu.

"sakin ol. sadece adamı almaya geldik" dedi. ardından lafına devam etti.

"o adam.. benim ellerimde ölecek!" dedi, tabii psikopat sırıtışını da yüzüne eklemeyi ihmal etmemişti.

"o adam bana lazım!" dedim çok ciddi ve sert bir ses tonumla

"cidden merak ediyorum ne yapacaksın bu kılıbığı? ben sana onu öldüreceğim diyorum sen bana bana lazım diyorsun, inan bu durum beni bağlamaz acele etseydin bir ihtimal senin olabilirdi tatlım"

"saçmalamayı kes Efe benim mekanımda bana karşı çıkıyorsun cümle kurarken kullandığın kelimelere dikkat et!"

gülümseyip bana doğru yaklaştı aramızda 5 adımlık bir mesafe vardı kısık bir sesle "biliyor musun ismimi senin ağzından duymak daha zevk vericiymiş" ve bir anda ciddileşti. 

"ne yaptı bu adam sana sen neden onu istiyorsun?"

"öğrenmem gereken bir şey var."

"ne?"

ona 2 adım da ben yaklaşıp kısık bir sesle "biliyor musun bu seni hiç alakadar etmez."

sinirlenmişti bunu anlayabiliyordum çene kasından belli oluyordu kendini sıkıyordu ve alnında beliren damarlardan bu kadar çabuk mu sinirlenmiştim hahaha komikti, bu kadar çabuk beklememiştim açıkçası. belinden silahını çıkarıp dosdoğru adamın kafasına tuttu, onu öldürecekti kararlıydı ama öğrenmem gerekenler vardı buna izin veremezdim etrafıma bakındığımda sizi benim ekibimle onun ekibi birbirlerine silahları çekmişti bile ortalık karışacaktı o ismi öğrenmeden ölmesine izin veremezdim bir şey yapmalıydım. Ve yaptım da.

elimdeki silahı Efenin kafasına doğrulttum. ardanın korktuğunu anlayabiliyordum sadece arda değil herkes gerilmişti aslında karşımdaki adam psikopattı resmen deli.

ben onun kafasına silah doğrultuyorum o ise adama bakıp sırıtıyor şakamı bu adam??

kulağıma bir ses geldi, Baranındı bu 

"bu silahların bu gün patlaması zorunlu değil." dedi. 

Efe kafasını sağa çevirip barana çok sikici bir bakış atmıştı, evet sikiciydi bakışları insanı korkutuyordu ve bir ses daha. Bahar.

"çocuk haklı lan. biz adamdan öğreneceğimiz şeyi öğrenelim sonra alın ne yapıyorsanız yapın. gerisi de bizi bağlamaz"

arda efeye bakıp kaş göz hareketi yaptı efe de silahını indirdi bana döndü ve yaklaştı, ve daha da yaklaştı aramızda neredeyse hiç mesafe yoktu ne yapmaya çalışıyordu bu manyak??? boyuma yetecek bir şekilde eğildi ve o sıcak nefesini kulağıma doğru üfledi 

"o silahı benim kafama dayaman kalbimi kırdı açıkçası."

"laf dinlemeyi öğren o zaman."

hafif sesli bir şekilde gülümsedi. sıcak nefes alış verişlerini boynumda hissedebiliyordum. kafasını geri çekip olduğu yerde dikleşti ve gözümün içine yine o korkutucu bakışını atarak konuştu.