Just Maybe (Playlist Series #1) ✓

091

TW: Mention of abuse

--------

K I N O

Manhid na yata ako.

Sa dami ng sampal na nakuha ko galing sa kanya, mukhang wala na akong maramdaman na sakit. Nakayuko't nakatitig na lamang ako sa sahig habang ang aking mga tuhod ay nakadikit dito. Ilang minuto na ba akong nakaluhod? Hindi ko na mabilang.

"Ano ba namang sabi ko sa 'yo, Kino? Hindi ba't sinabihan na kita na 'wag mong kausapin 'yong babaeng 'yon?!" galit niyang sumbat sa 'kin. 

Nag-isip ako nang maigi kung ano bang isasagot ko dahil sa takot kong mas lalong umapoy ang galit sa loob niya. "Kaklase ko lang 'yon, Alena. Walang namamagitan sa 'min." 

Narinig ko ang tiyaw na lumabas sa kanyang bibig. Mali yata ang sinagot ko. "Sa tingin mo maniniwala ako roon?"

Iyon naman talaga ang totoo. No'ng maging senior high school kami, magkahiwalay ang paaralan na aming pinapasukan kaya naman todo ang pagseselos na nararamdaman niya sa tuwing nakikita niyang may kasama akong iba.

Noong una siyang magpakita ng pagseselos, I thought it was cute. Akala ko kapag may pinagseselosan ang 'yong girlfriend ay ibig sabihin mahal ka niya at ayaw kang mawala. Pero habang nagtagal, parang iba na yata ang pinaparating ng selos ni Alena. Nakakasakal. 

Nakahalukip ang kanyang mga braso nang magsalita siya uli. "Sabihin nga nating kaklase mo siya. E, ba't grabe makadikit sa 'yo 'yong bruhang 'yon? For fuck's sake, Kino! Can't you see that she was shoving her non-existent boobs at you?!"

"I shoved her away, Alena. 'Di mo lang nakita 'yon-" Hindi ko na natapos ang dapat na sunod kong sasabihin dahil nagkatagpo uli ang aking pisngi at ang palad ni Alena. 

"'Wag mo na subukan magpaliwanag, Kino. Alam ko ang nakita ko. Sinasabi mo bang sinungaling ako?"

"Hindi naman sa gano'n-"

"'Yon 'yong pinaparating mo!"

Hindi na lang ako umimik. Lahat naman ng sasabihin ko ay hindi niya pakikinggan. I'd rather stay silent than waste my effort trying to explain what happened. Alena's words and thoughts are absolute. Hindi na 'to maiiba. 

Nang siya'y huminahon, naningkayad siya't tinaas ang aking baba para tingnan ako sa'king mga mata. "I'm sorry. Alam mo naman na kaya ako ganito kasi mahal kita, diba?" aniya habang nakasimangot.

Hindi na ako nagulat. Ganito naman palagi. Magagalit siya at susunod manghihingi ng tawad. Siguro no'ng umulan ng katangahan ay sinalo ko lahat. Ang tanga ko lang dahil nagpapauto ako sa mga sabi-sabi niya. Magsasabi ng "sorry" pero uulitin. 

Kaso wala, eh. Mahal ko. Tiniis ko lahat ng pananakit niya kasi mas gugustuhin kong ako 'yong masaktan kaysa mawala siya. Tanga lang diba?