GENÇLİĞİN KOLLARINDA (+18)

IŞILIN GERÇEĞİ 🍷

"Kızım kök saldık ağaç olucaz nerdeyse, nerde kaldın ?"

Asaf arabasına yaslanmış, evden çıkan Işıl'a sitemle konuşuyordu.

"Asaf bir kere de konuşmasan şaşarım ya.. geldim işte.."

Işıl iyice soğumaya başlayan havadan korunmak isteyerek hızlı hızlı arabanın arka koltuğuna geçmişti. Asaf önce Açelya'yı almış sonrada Işıl'ı almaya gelmişti.

"Cemre yok mu?"

Açelya arkaya dönerek önce arkadaşının kıyafetlerine bakıp beğeniyle süzmüş sonra da sorusuna cevap vermişti.

"Arslanla birlikte gelicekmiş.. üstündeki kürke de bayıldım ayrıca!"

Işıl gülümsemeye çalışsa da Açelya'nın söylediği isim epey keyfini kaçırmıştı.

"Biz bize oluruz sanmıştım?"

"Arslan da bizden Işıl.. Cemre böyle dediğini duysa çok üzülür."

Işıl gözlerini devirip yol boyunca sessizliğini korumuştu. Bozulduğunu yüzünden belli etmemeye çalışıyordu.. çok geçmeden ışıltılı mekanın önüne geldiklerinde arabadan inmiş ve kol kola içeri girmişlerdi. Asaf da arkalarından kızları takip ederken gözleri sürekli etraftaydı. Mert ve Cemre'yi görünce kızları da arkadaşlarının olduğu tarafa doğru yönlendirmişti.

"Nerde kaldınız.."

Mert'in sözleriyle Asaf gece boyu uğraştığı Işıl'ı gösterdi.

"Hanımefendiyi bekledik bir saat.."

"Beklemeye değmiş.. çok güzel gözüküyorsun.."

Işıl kulağının dibinde hissettiği ılık nefes ile irkilerek sağına dönmüş ve titrek bakışları Arslan'ın delici gözleriyle çarpışmıştı. Dikkat çekmek istemeden sadece gülümsemiş ve birkaç adım uzaklaşmıştı. Sabah gece planları yaptığı için kendisine sövüyordu.

Gece boyunca hem kendisini hem de bakışlarını Arslan'dan uzak tutmaya çalışmıştı. Çünkü her yan yana geldiklerinde birbirlerine attıkları bakışlardan aralarında bir gerginlik olduğu hissediliyordu. Birilerine açık vermek ise Işıl'ın bu hayatta yapacağı en son şeydi..

Açelya ile kalabalık insan grubun içinde eğlencenin dibine vurmuş bir şekilde dans ediyorlardı.. Üzerlerinde hissettikleri beğeni dolu bakışlar ikisinin de özgüvenine özgüven katıyordu. Belinde hissettiği kollar ile bir anlık gerilse de arkasını döndüğünde gelen kişinin Mert olduğunu görmek vücudunun yeniden gevşemesini sağlamıştı.. Bir anlık onun Arslan olduğunu sanıp korkmuştu.

"Hey.. hadi bir selfie paylaşalım.."

Açelya heyecanla iki arkadaşının ortasına geçtiğinde ekranda kendini gören Işıl yüzünü buruşturarak geri çekildi.

"Iıyy iğrenç gözüküyorum.. makyajımı tazelemem lazım."

"Kızım uzatma ya.."

Işıl Mert'in bıkkın bakışlarını görmezden gelerek masadaki çantasını alıp lavaboların olduğu tarafa doğru ilerlemişti. İçeri girdiğinde biraz hararetinin dinmesini bekledikten sonra çantasındaki malzemelerle yorulmuş ifadesini toparlamaya çalışmıştı. Kapının sertçe açılıp kapanmasından sonra aynada gördüğü sima ile ağzından ince bir çığlık kaçmıştı. Kolunun hırsla sıkılması ile korku dolu gözlerle Arslan'a baktı.

"N-napıyorsun burada? Delirdin mi sen!"

"Beni sinir etmek için mi Mert'e sürtünüp durdun.."

"Sen.. sen.."