Papatyaları seviyorum. Belki de çok masum ve temiz oldukları için belki de papatya mevsimi seni hatırlattığı için bilmiyorum.
Bu arada papatya mevsimi de geldi sevgilim. Kaç mevsim geldi geçti böyle.
Yokluğunla avuttum sadece kendimi. Yokluğun, evet yokluğun.
Yokluğun içimi parçalayan bir sızıdan başka bir şey değildi ve sen beni o sızıyla yaşamaya mahkum ettin. Bense her seferinde o sızıya sığındım. Beni hiç sevmemiş olan senin yokluğuna sığındım.
Her şeyi sana bağlıyorum bu aralar. Sanki içimde sen olmazsan hiçbir şeyi sevmeyecekmişim gibi hissediyorum.
Korkuyorum, yaşayamadıklarımızı başkalarıyla yaşamandan. Bana almadığın papatyaları başkalarına almandan.
Korkuyorum, seni tamamen unutup benzerine aynı şekilde yenilmekten, çaresiz kalmaktan.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Papatya ve Deniz
PoetryPapatya bahçelerinde yürüdüğüm günleri özledim. Hani annemin arkamdan düşerim diye tedirgin tedirgin baktığı günleri... Sevgiliyi falan geçtim, annemin papatyadan taç yapıp fotoğrafımı çektiği yaşlarımı özledim. Kısaca seni tanımadan önce mutlu ol...
