Kızgın, küskün değilim. Sadece kırgınım. İnsanların bu kadar kötü kalpli oluşuna, düşüncesiz oluşuna kırgınım. Nefretim, kinim yok. Üzülmüşlüğüm var. Üzüntüden kendini kapatmış bir yüreğim, kendine kırgın bir ruhum var. Belki de bu yüzdendir ürkek çocuklar gibi oluşum. Yaşamayı beceremeyen bir can ve ait olduğu yeri bulamayan bir bedenim..
Aslında vazgeçmek istemeyen ama vazgeçmek zorunda bırakılan kırık bir kalpten ibaretim...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Papatya ve Deniz
PoetryPapatya bahçelerinde yürüdüğüm günleri özledim. Hani annemin arkamdan düşerim diye tedirgin tedirgin baktığı günleri... Sevgiliyi falan geçtim, annemin papatyadan taç yapıp fotoğrafımı çektiği yaşlarımı özledim. Kısaca seni tanımadan önce mutlu ol...