Hatalarını, pişmanlıklarını, iyi ki' lerini, en güzel anılarını ve en kötü yaşanmışlıklarını tek bir vazgeçişe sığdırır insanoğlu. Vazgeçtim demek kolaydır. Ağızdan çıkan üç hece, bir kelime ne kadar zor olabilir ki diyorsun ama zor çünkü söz geçirmeye çalıştığın yer kalbin.
Vazgeçmek bir son mudur ?
Peki insan vazgeçtiğinde gerçekten sona ulaşmış olur mu ? Her şey biter mi ?
Vazgeçmek bir son değildir. Vazgeçmek sadece yaranı kanatmayı bırakmaktır. O yaranın kanaması dursa sızısı kalır, sızısı geçse kabuğu kalır hadi kabuktan da kurtulduk diyelim ama izi kalır.
Vazgeçmek son değildir. Vazgeçmek üstüne gitmek yerine oluruna bırakmaktır sadece.
Eğer birine gerçekten aşık olduysanız bakın sevdiyseniz demiyorum, aşık olduysanız diyorum bunun bir sonu yoktur. Çünkü insan hayatında sadece tek bir kişiye gerçekten aşık olur ve onun izini hep kalbinin derinliklerinde taşır. Diğerleri ya sevgiyi ya verdiği huzuru aşk sanmaktır.
Sonu yoktur çünkü o iz her zaman kendini hatırlatır. Sen vazgeçtim, her şey bitti sanırsın ama onun orada olduğunu hatırlarsın, o izden kurtulamazsın. Kim girerse girsin hayatına ya da sen kaç yaşına gelmiş olursan ol hayatında değişmeyen tek şey ve hatta seni sen yapan şey kalbine kazınmıştır. Kurtulamazsın...
- Vazgeçsen bile sonu yoktur işte.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Papatya ve Deniz
PoesíaPapatya bahçelerinde yürüdüğüm günleri özledim. Hani annemin arkamdan düşerim diye tedirgin tedirgin baktığı günleri... Sevgiliyi falan geçtim, annemin papatyadan taç yapıp fotoğrafımı çektiği yaşlarımı özledim. Kısaca seni tanımadan önce mutlu ol...
