Wishes and Dreams Series #1 (BL) | "I'll be your fairy godfather! I'll grant your wish!"
You will find true happiness in making other people happy. It is the secret to happiness. Orion Zane Barrinuevo believes this secret with his whole being, even...
Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.
| ORION |
Through love language, one can express their affection toward the person they love, manifesting their feelings in the form of action. It comes in various forms, different from one person to another. Among all those forms, I believe the best love language is acts of service. Nakakataba ng puso kapag nakakagawa ka ng isang bagay para sa taong mahal mo, kahit gaano kaliit pa iyon. I won't get tired of being in service of other people and putting a smile on their faces.
As soon as I got home, I walked my way through the stairs and went inside my room. Wala ang parents ko pagkapasok ko kanina, pati si Ate Aries. Only the maids were there to greet me with a smile. Ilang araw na ring tahimik sa bahay dahil hindi ko sila naaabutan. It's either their still at work, or on a business trip. Si Ate Aries, mas mataas ang chance na gumala nanaman siya.
Dumaretso ako sa bookshelf ko. Pinasadahan ko ng tingin ang sandamakmak na libro ko roon, mga business books at iba't ibang educational books na binili sa'kin nila Dad. Andoon din ang mga journals na sinulatan ko. Laman no'n, mga notes ko sa workshops na sinalihan ko noon sa utos ng parents ko.
One of those journals will come in handy at this moment. Bumaba ang tingin ko sa bandang gilid ng shelf. Andoon ang mga journal ko, may mga label sa spine. Nang makita ang hinahanap, kinuha ko ito.
Acting Workshop (2010)
How long has it been since I've got a hold of this? Ten years. Pagkatapos kong gamitin ito habang nasa workshop, linagay ko na lang ito sa shelf ko at hindi na pinagtuunan ng pansin. I joined another workshop after it, so I didn't have time to fully indulge in the craft of acting.
Binuklat ko ito. Napangiti ako nang sumalubong sa'kin ang sulat ko nung bata ako. Medyo magulo pa at hindi madaling maintindihan. Seven years old ako nito. May litrato rin ako na nakadikit sa unang pahina. Kasama ko roon ang mga iba pang bata na sumali sa workshop, tapos sa bandang gitna sa likod nakatayo ang instructor namin. Background namin ang wall sa room na iyon kung saan nakalagay ang pangalan ng kompanya.
An entertainment company that trains aspiring actors and actresses, and produces dramas and films to be enjoyed by the public. Malapit ang pamilya ko sa nagmamay-ari ng kompanyang iyon, kaya napili nila akong i-enroll sa acting workshop nila tuwing summer. Dito ko rin nakilala si Raguel dahil siya ang anak ng may-ari.
I skimmed through the pages, as my memories from those days came rushing to my mind. Napatigil ako sa isang pahina. May isa pang group photo roon, kasama ang isang babae na hindi masyadong malinaw sa memorya ko, pero kilala ko siya. Sumali rin pala siya rito noon? I wonder if she remembers? Though, I doubt it. It's been years. Paano niya maalala?
I took a snap of it. I'll ask her about it personally. Pinicturan ko rin ang ilang page ng journal ko na puro notes sa acting. Sinend ko ito kay Raphael.
