Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
••
"Ellerini kurulayıp kapıya ilerledin. Kapı deliğinden şöyle bir bakış atmıştın. Ve evet, gelen kişi Suna'ydı."
••
Bu bölümü yazarken ufaktan bir duygulandım nedense.（>﹏<）Oy ve yorumlarınızı eksik etmeyin lütfen! '･ᴗ･'
••
˚ * . * * ⋆ . · ⋆ ˚ ˚ ✦ ⋆ · * ˚
Derin bir nefes alarak kapıyı açtın. Bir iki saniye bakıştıktan sonra tam ağzını açıp bir şeyler diyeceğin sırada öne doğru atılıp seni öpmeye çalışması beklenmedikti. Dün geceki tartışmalarınızdan sonra böyle bir şey beklemiyordun açıkçası. Dolayısıyla birkaç saniye seni öpebilmişti.
Bu yumuşak öpücüğe kapılıp fikrinden uzaklaşmak sana doğru gelmiyordu. Sen ona karşılık vermesen bile o, seni öpmeye devam ediyordu. Ellerin onun göğsünde yerini bulduğunda onu duvara doğru ittirdin.
Griye kaçan sarı gözlerindeki duyguları yorumlamak açıkçası biraz zordu. Şaşkınlık, pişmanlık, üzüntü ve aşk görmeyi umarak yorumladıklarından bazılarıydı. Ama şunu kesinlikle anladın. Bu çocuk yeni uyanmıştı. Saçları biraz örtse bile alnında, yanağı ve kulağının birleşiminden boynun girintisine kadar inen yastık izleri vardı. Saçları hafif dağınıktı. Gözüne hala son derece tatlı geliyordu bu konuda yalan söylemezdin.
"Bebeğim..."
"Ah, hayır. Bu saatten sonra, o mesajı gördün, artık bebeğim falan yok Rintarou."
Gözlerini, bu bir rüya mı yoksa değil mi, anlamak adına birkaç kez kırpıştırdı.
"Y/N, halledebiliriz. Ayrılmak zorunda değiliz. Ve özür dilerim. Dün gece biraz alkollüydüm, ne dediklerimi pek rahat seçemedim." Peş peşe sıraladığı cümlelerinden sonra sana bir adım yaklaştı.
"Alkollüyken insan doğruyu söyler zaten. Ve hayır halledebileceğimiz bir konu yok ortada."
"İçeri geçebilir miyim?"
Hala kapının ağzında duruyordunuz. Alt dudağını dişlerinin arasına aldın. İçeriye geçip sakince konuşmak belki daha sağlıklı bir ayrılığa vesile olurdu.
"Geç." Bir elinle ona içeriyi işaret ettin. O ayakkabılarını çıkartırken sen kapıyı kapattın ve onun önden geçmesine izin verdin.
Adımları direkt ufak salonunu bulmuştu. Erkek arkadaşın oturmayı seçerken sen ayakta kalmayı tercih etmiştin.
"Bu sabah ilişkimizi gözden geçirdim. Toksik bir ilişki olduğunu görebiliyorum. İlişkimizi toksik bir hale getiren şey de sensin." Hiç beklemeden konuşmaya başladın.
"Anladım." Bir süre sessiz kaldı. "Beni bırakmaman için istediğin her şeyi yaparım."
"İstediğim şey ayrılmak Rintarou."
Ayaklanıp yanına gelmişti. Ellerini tutmak için davranışta bulunmuştu ama buna izin vermedin.
"İlişkimiz pek adil değildi. Sen her zaman daha üstte oldun. Benim erkek arkadaşlarımla aramı bozdun ama senin kız arkadaşlarına bir şey dememe bile izin vermedin. Üstelik o sözde arkadaşların sana gereğinden fazla yakın davranıyorlardı. Gereksiz sebeplerden dolayı kavga çıkartıp duruyorsun ve sonucunda beni haksız konumuna düşürüyorsun. Bazen bana o kadar ağır şeyler diyorsun ki bazı geceler gözüme uyku girmiyor."
"Üstelik ben sana karşı hiçbir şey yapmıyorum, demiyorum. Bana karşı bu kadar haksız davranman hoş değil."
"Peki..." gözlerinin hafif de olsa dolduğunu görebiliyordun. "Kararını vermişsin, seni geri döndüremem."
"Evet."
"Sana son bir kez sarılmama izin verir misin?" Omzunu silkip öylece durdun. Çabucak sana sarılmıştı. Sana, seni incitmek istemiyor gibi sarılmıştı. Sanki küçük, kırılmış bir çocuğa duygusal destek vermek için sarılmış gibiydi, dokunuşları narindi.
Kollarını kaldırıp geniş ve kaslı sırtına doladın. Ağlamak istiyordun. Ancak şu an sırası değildi. Sana sarılmayı bırakıp dudağın kenarına küçük bir öpücük kondurduğunda elmacık kemiklerinde ıslaklık fark etmiştin.
"Görüşürüz sevgilim." Sesinin burukluğundan anlamıştın. Ağlıyordu. Gidişini, kapının kapanmasını izledikten sonra sen de gözyaşlarını koyverdin. Onu gerçekten sevdiğin gerçeğini değiştiremezdin.
˚ * . * * ⋆ . · ⋆ ˚ ˚ ✦ ⋆ · * ˚
Şimdilik okunma bekliyorum diyip bir gün içinde iki bölüm attım :,)
