gizli nişanlım / chanbaek

20. ilk gece

CHANYEOL P.O.V. 

Düğünden sonra yaşamamız için özel olarak aldığım evime doğru gidiyorduk. Baekhyun zaten hızlıca uyumuştu çünkü daha gidecek çok yolumuz olduğu için ona biraz dinlenmesini söylemiştim.

Düğünden hemen sonra çantalarımızı yanımıza almış ve şoför almadan doğrudan çatı katıma gelmiş, yıkanmış ve biraz dinlenmiştik. 

Çünkü orada bizim yanımızda birisinin olmasını istemiyordum. Bu da bizim için güvenli olacaktı böylece.

Çatı katından yeni evimize giderken yepyeni Audi A4'ümü almıştım. Çünkü kimse bu arabayı bilmiyordu, bu yüzden bu arabada olduğumuzu da tahmin edemezlerdi. 

Baekhyun'a baktığımda yanaklarının kızarmış olduğunu gördüm. Yorgun bir görünüme sahipti. Düğünde de çok yorgundu. Adımlarını her yere yavaş yavaş atmıştı. 

Ona her "İyi misin?" diye sorduğumda cevap vermemişti.  Bu yüzden onu zorlamamıştım bende. 

Bakışlarımı yola çevirdim ve bakıcısıyla yaptığım konuşmayı hatırladım. 

Geçmiş 

"Beni tanıyorsun değil mi?"

Soo Jin bana gülümseyerek sordu. 

"Tabii ki seni tanıyorum. Kyungsoo'nun annesi ve Baekhyun'un bakıcısısın, değil mi?" 

Gülümsemesi parlarken cevap verdim. 

"Evet o benim. Bay Park......... sizinle Baekhyun hakkında konuşmam gerek."

"Baekhyun mu? Ne hakkında?"

Kaşımı merakla kaldırarak sordum.

"Aslında efendim. Baekhyun kötü bir çocuk değil. O çok saf ve masum. Ve diğerlerinden farklı olduğu için çok acı çekti.  Çocukluğundan beri.

Bay Byun'un yanında çalışmaya başladığımdan beri ona çok şey borçluyum. Fakirdik ama sadece Baekhyun'a bakmak için bana her şeyi verdi. Özellikle oğlumun eğitimi için. Diğer tarafı ise Baekhyun beni hiç rahatsız etmedi. Bizi ailesi olarak gördü. Ve tabii ki genç efendi benim oğlum gibidir. Çünkü oğlumdan çok onunla birlikteydim. Lütfen onu ağlatma."

İç çekti. Ve bana baktı.

"Onun hamile kalabileceğini biliyorsun, değil mi?" 

"Evet. Elbette biliyorum.."

Bana hafifçe gülümseyerek cevap verdi. 

"Ve biliyorsun iki gün sonra regl olacak. Onunla ilgilenmeni istiyorum."

Bu sözleri duyduktan sonra ne diyeceğimi bilemedim. 

"Adet zamanı geldiğinde çok acı çekiyordu. Ama çektiği acıyı bize hiç anlatmamıştı. Her gün gülümseyerek yatağa uzanıyordu sadece. Bana her zaman çok uykusu olduğunu söylüyordu. Bu yüzden yataktan da çıkmak istemiyordu.

Ama gözlerinden anlıyorumdum ki aslında ayağa bile kalkamıyordu. Acı içinde oluyordu. Ama bana hiç bir şey söylemedi. Ve o günlerde giydiği kıyafetlerini yıkamama asla izin vermedi. O iyi bir çocuk Bay Park.

Bizim gibi asla uyumaz. Uyuyamazdı. Hep kabuslar görürdü. Onu tanıdığımdan beri hep kabuslar görür.

Ve seyahat etmeyi sever. Dünyanın her yerindeki her şeyi ziyaret etmek isterdi hep. Çünkü onları hiç görmedi. Her zaman internette her şeyi araştırdı çünkü dünyayı görmek isiyor. Lütfen ona yardım edin."