gizli nişanlım / chanbaek

28. bende seni seviyorum

CHANYEOL P.O.V. 

Sonunda onu sevdiğimi söyleyebilmiştim.

Son üç ay çılgınca geçmişti. Onunla çok fazla yan yana olamamıştım ama hareketlerimi her zaman kontrol etmişti. 

Yemekleri zamanında yiyip yemediğimi kontrol etmek için her zaman bana mesaj atıyor ve evdeyken ikimiz de akşam yemeği ya da kahvaltı hazırlarken birbirimize yardım ettiğimizden emin oluyordu.

En yüksek raflara ulaşamadığında ona yardım etmek için orada ben oluyordum.

Ben yemek yapabiliyorken o yemek yapamıyordu. Ben kravat bağlayamazken o yapabiliyordu. O lezzetli sabah çayı yapabilirken ben yapamıyordum. Ben uyanamazken o erken kalkıyordu. O ütü yapabiliyorken ben yapamıyordum. Bunun gibi pek çok şey vardı. 

Ve bu her küçük şey beni ona aşık etmişti. Ne zaman sabah çayıyla gelip beni uyandırsa, gülümsemesi günümü mükemmelleştiriyordu. Parmak uçlarıyla beni uyandırıyordu ve ben gün geçtikçe dokunuşunu daha çok istiyordum. İlk başta, böyle basitçe dokunurken veya böyle şeyler yaparken gergindi. Ama şimdi artık o da daha rahattı. 

Sadece her şeyi gerçek kılmak istiyordum. Sahte bir evlilik istemiyordum. Gerçek onu tanıdıktan sonra tabii ki benden gitmesine izin veremezdim.

İç çektim ve şok edici bir şekilde arka taraflara doğru bakan Baekhyun'a doğru yürüdüm. Arka tarafa baktım ama bir şey anlayamayınca tekrar ona baktığımda bana baktığını görünce kime baktığını anlayamadım. 

Beni görür görmez gülümsedi ama gülümsemesi gerçek gülümsemesi kadar parlak değildi. Ne olmuştu? İtirafımı beğenmemiş miydi?

Bu his biraz acı verici olduğu için yanına daha hızlı adımlar attım. 

"Hey. Sen-"

Tam ona soracakken biri sözümüzü kesti. 

"Tebrikler Baekhyun." 

Sesin geldiği yöne baktığımda Oh Sehun'u gördüm. 

"Teşekkürler Sehun." 

Cevap verdikten sonra Sehun'a sarıldı. 

"Tasarımlar harika. Çok yeteneklisin. Eminim her tasarımın trend olacak." 

Sehun daha fazlasıyla anlattı, Baekhyun hakkında gerçekten mutlu olduğunu görebiliyordum. Gözlerinde mutluluktan başka bir şey daha vardı. Sevgi gibi. 

Bu beni kıskandırıyordu ama Baekhyun'un ona karşı hiçbir şey beslemediğini bilmek beni rahatlatıyordu. Şu anda beni sakinleştiren tek sebep buydu. 

"Bay Park." 

Arkamı döndüm ve ticaretçilerimden biri olan Bay Kim'i gördüm. 

"Evet. Bay Kim."

"Kocanızın harika bir yeteneği var. Bunun bir hit olacağına eminim. Sanırım bu konuda birlikte çalışabiliriz."

"Evet. Ben de öyle düşünüyorum. Sizinle iletişime geçeceğim Bay Kim." 

Ondan sonra herkes yanımıza geldi ve tebrik konuşmaları yapıldı. Ama Baekhyun mutlu görünmüyordu. 

Bir sorunu olduğunu açıkça görebiliyordum. Gerçekten bilmek istiyordum, eğer benim itirafım yüzünden böyle olduysa... 

"Yeol." Sonunda bana doğru yürüdü. Misafirimizden özür dileyerek uzaklaştım. 

"Evet bebeğim. İyi misin?" 

Omzuna dokunurken sordum. 

"Evet. Lavaboya gitmek istiyorum." 

"Ah. Seninle geleceğim." dedim ama reddetti.