Wendy : *Nampak Sehun sedang duduk di bangku*
Wendy : Ada apa Sehun?
Sehun : *Pandang Wendy*
Sehun : Dengar ni.. Saya sebenarnya dah baca diary tu.
Wendy : *Blushing*
Sehun : Yang pasal dekat perpustakaan tu.. I really mean it.
Wendy : Kenapa bila Kai cakap camtu awak tak nak cakap apa-apa?
Sehun : Masa tu sebenarnya saya nak tumbuk dia.
Wendy : Habis tu, kenapa tak tumbuk je?
Sehun : Emm...
Wendy : You know Sehun... You're a coward boy. Sebab tu la awak tak berani nak cakap yang awak tak nak saya hantar bunga lagi.
Wendy : *Pergi meninggalkan Sehun*
Sehun : Haaa~ Apa salah aku?
Wendy : *Menangis* Kenapa aku cakap macam tu tadi?
*Makan malam*
Omma Sehun : Saya ingat nak buat dinner dengan jiran-jiran kita.
Appa Sehun : Bagus bunyinya tu. Bila?
Omma Sehun : Esok. Esok kita beli barang kat pasar ye?
Appa Sehun : Ye la. Pergi dulu.
Omma Sehun : Nak ke mana?
Appa Sehun : Ada hal dekat bandar.
Sehun : Omma jemput keluarga Wendy tak?
Omma Sehun : Mestilah. Satu taman perumahan ni omma jemput.
Sehun : Mmm..
*Di rumah Wendy*
Omma Wendy : Malam esok ada dinner dekat rumah jiran kita.
Wendy : Jiran mana? Encik Kim?
Omma Wendy : Keluarga Sehun la.
Wendy : What?!
Appa Wendy : Saya tak pasti yang saya boleh datang ke tak.
Omma Wendy : Bukannya awak ada apa-apa pun esok.
Appa Wendy : Saya ingat nak jenguk adik saya esok.
Omma Wendy : Perlu ke awak melawat dia pada waktu malam? Setiap minggu awak melawat dia. Tak boleh ke kalau satu minggu je awak tak payah melawat dia.
Appa Wendy : Dia dah tak ada siapa-siapa selain saya! Siapa lagi nak jaga dia?! Dia sekarang dah dimasukkan ke ICU.
Appa Wendy : *Pergi dari meja makan*
Wendy : Teruk sangat ke keadaan pak cik?
Omma Wendy : Diam dan tolong omma kemaskan meja.
Wendy : ....
