Haat & liefde

Hoofdstuk 12

Het is vrijdag en de wekker gaat weer, altijd leuk. Ik stap best snel uit bed en kleed me gelijk om. Evert is al weer tijdje wakker en hoor ik beneden rommelen. Ik maak Nienke en Brecht wakker. 'Opstaan schatjes!' zeg ik. Brecht doet haar ogen open maar Nienke pit nog gewoon lekker door. 'Goedemorgen' zeg ik tegen Brecht. 'Goedemorgen' zegt ze slaperig. Niet veel later is ook Nienke wakker. Ik loop naar beneden en zie Evert 'proberen' een ontbijtje te maken. 'Daar is mijn prinses' zegt hij met een glimlach. Hij loopt naar me toe en kust me. Ik kus hem al te graag terug. Nienke en Brecht komen ook naar beneden lopen. 'Oeeeeeeeh' roepen ze. 'Wat doen jullie dat vaak zeg' zegt Nienke. 'Moeten wij dat ook doen als we ooit verkering krijgen met iemand?' zegt ze met een vies gezicht. Evert begint ze lachen. 'Dan moeten ze eerst langs mij' zegt Evert. Ik kijk Evert boos aan, maar hij lacht alleen maar. Echt een Evert antwoord. Snel eten we wat en opweg naar de basisschool van Nienke&Brecht.

Eenmaal de meiden hebben weggebracht rijden we naar het politiebureau. Als we binnen lopen zien we net Bram en Liselotte de kamer van Carla ingaan. We kijken elkaar allebei aan en we beginnen te lachen. 'Wat is er zo grappig?' vraagt Menno. Menno wil altijd alles weten, best irritant. 'Oohh, niets hoor' zegt Evert nog wat lachend. Ik knik. Menno kijkt ons raar aan en loopt dan naar een andere collega. Ik ga aan mijn bureau zitten en Evert gaat tegenover me zitten.

Het duurt niet lang en Bram en Liselotte komen uit de kamer lopen samen met Carla achter hun aan. Ze lachen heel groot en lopen op ons af. 'Nounou' zegt Carla. 'Wat hebben jullie allemaal zeg met die stelletjes hier' zegt ze lachend. 'Je vind het toch wel goed he?' zegt Liselotte nog een keer. Carla begint te lachen. 'Zoals ik al zei, als we het maar professioneel houden op de werkvloer he' zegt ze met een knipoog. 'Fenna kan ik jou nog even spreken?' 'Daarna gaan we veder met deze zaak' zegt ze. Ik kijk haar raar aan, maar ik loop wel achter haar aan.

Ze doet haar deur open en laat mij voor gaan. Ik ga voor haar bureau staan en wacht tot Carla gaat zitten. 'Zo' zegt ze. 'Hoe gaat het met je?' zegt ze daarna. Ik kijk haar verbaast aan. 'Waarom vraag je dat?' zeg ik. 'Nou omdat je zwanger bent en dat ook nog wel even blijft' zegt ze lachend. 'Oh, nouja het gaat prima met me hoor' 'Niets te klagen'. Carla glimlacht. 'Mooi' zegt ze. 'Maar ik wil niet meer dat je op gevaarlijke missies gaat' 'Dat is nu echt te riskant'. Ik knik maar ik ben het er niet mee eens. Ik kan hartstikke voorzichtig zijn, niet vaak maar ik kan het wel. 'Ik weet hoe het is om een kind te verliezen en ik wil niet dat het jou ook overkomt' zegt ze. Ik knik weer. 'Oke, prima' zegt ze. 'Dan laten we het hierbij en ze loopt naar me toe. Ze geeft me een knuffel een loopt weer naar de deur.

Als ik weer buiten ben komt Evert gelijk naar me toe. 'Waarom moest ze je spreken?' zegt hij. Eigenlijk wil ik het helemaal niet vertellen maar ik doe het toch maar. 'Carla wil niet dat ik meega op gevaarlijke missies' zeg ik teleurgesteld. Evert ziet dat ik het niet leuk vind. 'Maar schatje, dat is toch ook het beste! Ik wil jou of die kleine niet missen...' Ik krijg een kleine glimlach op mijn gezicht. Hij geeft me een echte warme Evert hug en dan lopen we samen naar Liselotte en Bram.

[ Ik en Evert zijn nog een keer naar de hockeytrainer gegaan ]

Ik en Evert zitten hier op de bank samen met de vrouw van de trainer. De vrouw is heel erg aardig maar verbergt iets en ik wil zo graag weten wat. Evert zit wat ongemakkelijk voor zich uit te kijken en ik stel te meeste vragen. Ineens gaat de voordeur open en dicht. Niet veel later staat er een boze trainer voor onze neus. Zijn vrouw kijkt bang. 'WAT DOE JULLIE HIER?' schreeuwt hij zowat. Evert kijkt hem ook kwaad aan. 'Wij kwamen nog even wat vragen stellen over de moord' zeg ik. Ineens zie ik de vrouw in mijn ooghoek wegrennen. Ik sta op en ren er achter aan. Als ik samen in de tuin ben met de vrouw kijk ik haar recht in haar ogen aan. 'Jij gaat mij nu duidelijk vertellen wat hier allemaal aan de hand is' zeg ik kwaad. De vrouw doet haar mond open als ik net een klap in het huis hoor. Ik draai me om en ren naar binnen, daar ligt Evert bewusteloos op de grond, maar veder zie ik niemand. Ik ren naar hem toe. 'Evert!' roep ik. Maar nog geen seconde later voel ik een arm om mijn nek heen. 'JEZUS STOP JE WURGT ME ZO WAT MAN' schreeuw ik. 'Is dat niet de bedoeling dan juffie' zegt de trainer. Ineens voel ik iets hards tegen mijn hoofd en word alles zwart.

hiiiii guys, wattpad heeft zo te zien een update gedaan op de computer! Het typt veel makkelijker vind ik! Hopelijk vonden jullie het weer een leuk deeltje. Ik heb deze week stage-week dus ik hoop dat ik nog een deel kan uploaden && anders ja . idk HAHA bye xmaaike