Ayı (bxb)

4

Bartu, duyduğu hırıltı ve uluma sesleriyle uyandı.

Etrafı kurtlarla çevrelenmişti.

"Bugün ölmek için çok erkendi ama."

Mağaradaki karanlıktan gelen biriyle bir ayı ve yavrularını görmesiyle kurtların şans olduğunu fark etse de biraz geç kalmıştı.

Ayı ve yavrularının kenara çekilmesiyle görünen küçük çocukla Bartu iyice kafayı yediğini düşünmeye başlamıştı.

"Kimsin?"

"Asıl sen kimsin? Buradaki hayvanlarla beraber mi yaşıyorsun gerçekten?"

Bartu sözünü bitirince kafası karışmış gözüken Çağlar yanındaki anne ayıya dönüp bir şeyler söyledi.

"Oha! Ayıca biliyorsun!"

"Anlamıyor ben seni."

"Oh, tamam! Yavaşça! Konuşayım! O! Zaman!"

"Sen bağırmak sebep ne?"

"Ah, özür dilerim. İlk olarak kendimi tanıtayım. Ben Bartu. Buraya kamp için gelmiştim ve şerefsizin biri yüzünden inat edince ta-daa buradayım. Sanırım yine hızlı konuştum ve anlamadın."

"Hayır, hayır. Daha Türkçe'yi unutmadım, şakaydı."

Çağlar'ın kıkırdamasıyla Bartu resmen büyülenmişti. Sanki Tanrı en güzel gülümsemeyi bu çocuğa bahşetmişti.

"Şey arkadaşlarını yanına çağırır mısın? Seninle böyle konuşmak biraz gerici."

"Ah kusura bakma."

Çağlar belli bir tınıyla ıslık çalınca kurtlar da arkasından çekilmişti.

"Peki, sen? Neden buradasın?"

"Ben küçükken ailemden bir tek abim kalmıştı ve abim benden nefret eder. Benimkisi de inat ya o gün gerçekten çokça sinirlendirdim onu. O da beni sürükleyerek evden atmaya çalıştı ama direndim. Direnince iyice kudurdu ve birden beni savurdu. Sanırım bayılmıştım ve o da beni öldürdüğünü sanıp ormana bırakmış."

"Bu nasıl abi böyle? Peki sonra? Onlarla nasıl tanıştın?"

Onlar derken Çağlar'ın arkasını kollayan kurtlar ve ayılardan bahsediyordu.

"Ben kendime geldiğimde biraz ormanda gezintiye çıkmıştım. Şans eseri anne ayının yavrularından biriyle karşılaştım ve ayağını bir şeye doladığını gördüm."

"Sonra?"

Çağlar, Bartu'nun meraklı bakışları ile gülümsedi. Uzun zamandan sonra biriyle konuşuyordu.

"Sonra... En fazla ne olabilir ki diyerekten ayağını kurtarmasına yardım ettim. Ve tam üstüme doğru koşan anne ayıyı görüp kaçmam zaman aldı. Tabii minik yavru annesinin önüne geçti. Böylece ölümden kurtuldum."

"Vay be. Çok heyecanlıymış."

"Hem de nasıl!"