Ayı (bxb)

6

Bartu kıvrıldığı yerde uyumaya çalışıyordu ama sadece çalışıyordu.

Oflaya puflaya dönüp dönüp duruyordu.

Çağlar onunla uyumak istiyordu. Bartu da istiyordu ama reddetmişti ve bir bahane bulması gerekiyordu.

Sessizliğin hakim olduğu mağarada fark etmediği sesi birden duymasıyla bahanesini de bulmuştu.

"Çağlar, uyudun mu?"

Çağlar da bunu beklediği için anında cevap verdi:

"Hayır. Bir şey mi oldu?"

"Şey ben gök gürültüsünden biraz korkuyorum da yanınızda yatsam olur mu?"

"Olur tabii. Gel."

Bartu yattığı yerden kalktığında Çağlar kurtlardan birine seslenip diğer tarafa yatmasını sağlayarak Bartu'ya yer açtı.

Bartu, Çağlar'ın önündeki boşluğa kurulduğunda bir kurt hemen onu destekledi ve iyice yerleşmesini sağladı.

"Çağlar?"

"Efendim?"

"Sen de sarılsana bana."

"Sarılayım mı?"

Bartu kafasını arkaya çevirip onayladı. Çağlar aldığı onayla Bartu'nun belinden tutup göğsüne doğru yatırdı.

"Rahat mısın?"

"Çok, hem de çok."

Bartu Çağlar'a iyice sokuldu. Böylece huzurlu bir uykuya daldı ikisi de.

Sabah duydukları uluma sesleriyle sıçrayarak uyandı ikili.

Bartu korkuyla Çağlar'ya döndü:

"Ne oluyor?"

İstemeden eliyle Çağlar'ın kolunu tutmuş ve sıkıyordu.

"Sen burada bekle tamam mı?"

"Tamam."

"Ama sakın gelme. Buraya bir şey gelirse de ilk bana seslen."

Bartu onayladı onu. Çağlar yavaşça kolunu Bartu'nun elinden kurtardı ve ıslık çaldı. Bir nevi bir komuttu bu. Eline aldığı sopayla mağaranın girişinin oraya ilerledi. Yağmur durmuştu.

Bartu korkuyla bekliyordu. Sürekli de etrafını kolaçan ediyordu. Yavaştan tırnaklarını kemirmeye de başlamıştı stresten.

Mağaranın girişine doğru baktığında üzerine atlayan kurtla bağırmıştı. Neyse ki Çağlar'ın kurdu yetişip üstünden aldı diğer kurdu. Aralarında bir hırlama dönerken Bartu'nun etrafında dönmeleri Bartu'yu daha çok geriyordu.

Çağlar duyduğu bağırmayla dikkatini kaybetmişti. Kafasını döndüğü anda üstüne gelen ayıyla geriye düşmüştü. Anne ayı gelip önüne geçtiğinde bir şeyler söyleyip kaldıkları yere ilerledi.

Bartu'ya bir şey olmuştu ve endişeleniyordu.

"Bartu!"

"Çağlar. Al beni bu kurtların arasından korkuyorum."

Çağlar geldiğinde kavga eden ikiliyi görünce kendi kurduna işaret verdi ve uzaklaşmalarını sağladı.

"Sana bir şey oldu mu?"

"Hayır."

"Nasıl hayır? Omzun kanıyor."

"Hani?" demesine kalmadan gördüğü kanla bayıldı Bartu.

Çağlar'ın korkuyla gözleri büyürken Bartu'yu dürtüyordu.

"Bartu? Bartu!"

Birden üstünde hissettiği baskıyla geriye savruldu. Üstüne atlayan bir kurttu ve kendi kurdunu da yaralamıştı.

Hemen diğer kurtlara seslendi ve birine de Bartu'yu işaret etti.

"Ona sakın bir şey olmasın. Koru onu!"