VİSAL

Giriş

"Anneciğim" dedi küçük çocuk ağlarken "neredesin? çok korkuyorum." denizin ortasında tek başına hıçkırarak ağlıyordu. Annesini arıyordu. Uzaklardan bir ışık göründü, annesiydi o, çocuk şimdi mutluluktan ağlıyordu gelmişti annesi. "Anne! anne! buradayım anneciğim." ama kadın ona bakmaktan başka bir şey yapamıyordu. Elini sallıyordu küçük çocuk annesine fakat annesi orada öylece durmaktan başka bir şey yapmıyordu. "Buradayım anne! ne olur gel, çok korkuyorum." bir şeylerin yolunda gitmediğini anlamıştı çocuk korkuyla kafasını sallayıp daha yüksek sesle bağırmaya hıçkırarak ağlamaya başladı. kadın yavaş yavaş kaybolmaya denizin ortasından silinmeye başladı. Küçük çocuk, "Gitme anne ne olursun çok korkuyorum, beni yalnız bırakma" dese de annesinin ışığı çoktan sönmüştü.

Daha sonra bir el çocuğun omzuna dokundu. Çocuk başta irkildi daha sonra omzundaki elin kime ait olduğunu anlamak için kafasını kaldırıp küçük yaşlı gözleriyle arkasına baktı. Genç beyaz tenli bir kadındı. çocuğun gözlerinde bir umut parıltısı yeşerdi, kadına "Annemi bulabilir misin? az önce buradaydı çok korkuyorum." dedi. Kadın yavaşça gülümsedi ve "Bulamam, o gitti Aral hiç gelemeyeceği bir yere gitti. Üzgünüm." çocuk inanmak istemiyor gibi kafasını sallayarak ağlamaya devam etti "Yalan! yalan söylüyorsun gelecek, annem bırakmaz beni." çocuk koşmaya başladı nereye gittiğini bilmiyordu. Kadının söyledikleri kafasında dönüp duruyordu. "Hayır, hayır gelecek o gitmedi, anne! ne olur gel gitmediğini görsünler. Ne olur, ne olur gel." demesine rağmen gelmiyordu annesi, o kadın doğru mu söylüyordu yoksa? gitmiş miydi annesi? bırakmış mıydı küçük oğlunu?

.

.

.

Merhaba Visal isimli kitabımın giriş bölümüyle karşınızdayım bu benim ilk hikayem ufak tefek hatalar olabilir. Kusura bakmayın.

Yorum yapmayı ve oy vermeyi unutmayın.

Hoşça kalın <3

Sosyal medya hesabım:

instagram: Yagmurhdr_