AŞK İZİ

1.Bölüm-Güven

Şarkıyı gösterdiğim yerde açmanız önerilir❤️

Günümüz 23 Haziran,

İnsan bir kişiye bağlıdır.O kişi hayatta değilse insan yaşayamaz.Ben artık yaşayamıyordum.Beni hayata bağlayacak kimse kalmamıştı.

Elim toprağa dokundu.Avucuma alıp toprağın kokusunu içime çektim "Anneanne neden gittin?" Diye mırıldandım.Kimsem kalmamıştı.Anneannem benim her     şeyimdi,annem,babam,arkadaşım...
Gözyaşlarımı durdurdum.Anneannemin en sevdiği çiçeği,bir buket gülü baş ucuna koydum.Benimde en sevdiğim çiçek gül idi.Anneannemle sevdiğimiz her şey aynıydı.
Çantamı koyduğum yerden alıp anneanneme havadan öpücük gönderdim "görüşürüz anneanne,yine geleceğim" diye fısıldadım.

Mezarlığın çıkışına doğru yürümeye başladım.Eve gidip biraz dinlenirdim.Anneannemin bana hediye aldığı beyaz arabama doğru yürümeye başladım.Arabamın önünde siyah bir araba vardı ve yanından geçerken kapısı açıldı.İçinden siyah takım elbiseli çıkan adamlar etrafımı sardı ve biri önüme geçti.Adımlarımı durdurup "Noluyor siz kimsiniz?" Dedim korkuyla.Önümde takım elbiseli duran adam sakince konuştu "Hanımefendi lütfen sakin olun.Bizimle gelmeniz gerekiyor" ne diyordu bu adam? Gözlerimi devirip derin bir nefes aldım. "Hiç bir yere gitmek zorunda değilim" diye bağırdım.Adam elini kulağına götürdü kulaklık vardı sanırım.Eliyle kulağına baskı uyguladı "Abi ne yapalım?" Ardından "tamam abi" dedi ve elini geri indirdi,bana döndü "Hanımefendi işimizi zorlaştırmayın lütfen,kötü birisi değiliz ve eğer istemezseniz sonra gidebileceksiniz" eve gitmek istiyordum ve bu adam karşıma geçmiş bizimle gelin diyordu.Onların arabalarına doğru yürüyüp arabanın  kapısının önüne geçtim başka takım elbiseli adam kapımı açtı.Arabaya binerken arkamı dönüp önümü kesen adama "Abine söyle onun Allah belasını versin" diyip arabaya oturdum.Önümü kesen adam yanıma oturmuştu onunda yanına biri.Ön taraftada iki kişi vardı.Cam kenarında yolu izlerken yağmur atıştırdığını gördüm.Önümü kesen adamın  bana baktığını hissettim ama ona dönmedim.Daha sonra konuşmaya başladı "Arabanızda bizimle gittiğimiz yere geliyor" dediğinde ona döndüm "Arabama bir zarar gelirse sizede zarar gelir anladın mı!?" Diye bağırdım.Bana cevap vermeden önünü döndü ve yolu izlemeye başladı."gıcık" diye tıslayıp cama yeniden kafamı döndürdüm.1 saat sonra şehrin dışında bir yere gelmiştik.Kocaman kapı vardı önümüzde kocaman duvarlar vardı.Büyük kapıların önündeki 2 adam kapıyı açtı ve içeri girdik.Kocaman bahçe ve büyük bir ev vardı.Küçük otopark gibi bir yerde araba durunca kapım açıldı.Arabadan indiğimde etrafıma bakındım ardından arkamızdan gelen arabamı gördüm.Arabamıda park etmişlerdi.Her seferinde ki gibi önümde duran adam geldi "Buyrun beni takip edin lütfen" dedi ve yürümeye başladı.Yine evin kapısının önünde iki adam vardı.Kapıyı açtılar ve içeri girdik.Burası kocaman salondu yemek masası falan vardı.Koridorda yürüdükten sonra bir kapının önünde durduk "toplantı odası" yazıyordu kapının üstünde.Önümde duran adam "Bekleyin" dedi.Kapıyı çalıp içeri girdi.Beş saniye sonra çıkıp "İçeride bekleniyorsunuz" diyip gitti.Kapıyı tıktıklamadan açıp girdim ve kapıyı sert bir şekilde kapattım.Önümde bir adam vardı,sırtı bana dönüktü ve pencerenin önünde duruyordu.Toplantı odası olduğu için kocaman masa ve sandalyeler vardı.Öne bir kaç adım atıp "Kimsin ya sen ne işim var benim burada?" Diye bağırdım.Adam sakin bir şekilde önünü döndü.Saçları dalgalıydı.Gözleri mavi ya da yeşil gibiydi.Sakin sakin bir kaç adım attı,iki tane sandalyeyi çekti ve karşı karşıya koydu.Kendisi oturup banada işaret yaptı.Çantamı masaya koyup adamın üzerine yürüdüm."senin sandalyenle uğraşmayacağım,konuş!" Dedim.Adam sakin sakin gözleriyle benim gözlerime bakıyordu.Nefes verip ayağa kalktı "Lütfen Konuşmamı bölmeden beni dinle, Erva Altan" bir dakika adımı nereden biliyordu? Ona biraz daha yaklaşıp "Beni nereden tanıyorsun?" Diye sordum.Gözlerini gözlerime dikti.Boyu benden uzundu ve üstümde kalıyordu."seni neden buraya çağırdım? Ya da en başından anlatalım değil mi?" Biraz daha yaklaştı bu yakınlık fazla olunca bir adım geriye gittim.Konuşmaya başladı "Baban.Herkese borcu var ve başı büyük belada.Babandan parayı almak için seni kullanacaklar.Eğer benimle olursan o adamlardan kurtulursun aynı zamanda korunursun" babam mı? Yıllar önce sabah giden babam hala yaşıyor muydu? Sesim titrerken sordum "Siz ne yapıyorsunuz ne bu yani kocaman ev korumalar?" diye merakla sordum.O da gülümseyip üzerime geldi "Eğer bu adamlardan kurtulmak istiyorsan sende bu evin bir üyesi olacaksın küçük kız" küçük kız mı? Sen nesin dev mi? "Sensin küçük" diye cırlayıp geriye adım attım.Gözlerini gözlerimden ayırmadan "Gidip adamlar yüzünden hayatını mahvetmek mi istersin yoksa burada kalıp rahat yaşamak mı?"