Minik kollarını bağladı önünde minik oğlan Hyungu onla oynamadığı için küsmüştü ona,çünkü onunla hiç ilgilenmiyordu.Bu küçük olan çocuğun çok canını sıkıyordu.Hyung'u yarınki sınava çalışmak için kendini odasına kapatmıştı oda en son çare olayı ağlamakta bulmuştu çünkü Hyung'unun,ağlamasına kıyamayacagini biliyordu.Buda küçük çocuğun işine geliyordu tahminincede olmuştu Yoongi küçük olanın ağladığını duyduğunda hızlıca çıkmıştı odadan aşağı ne ara indi bilmiyordu çünkü Küçüğüne bir şey oldu korkusu bile nefes almasını kesecek derecedeydi,işte bu kadar bağlıydı küçüğüne.Küçüğünün canı yansa onunda canı yanardı belki fiziken değil lakin kalbinde hissederdi çünkü küçüğü onun için her şey demek'ti. Hemen aşağı indiğinde küçüğünün yanına koştu,vücudunu inceledi bir şeyi olmadığını görünce tuttuğu nefesini huzurla bıraktı.
'Hey küçüğüm neden ağlıyorsun'
'Benimle oynamıyorum Hyung bende yanıma gelmen için bu numarayı buldum ağlamama dayanamayacığını biliyordum'
'Allah Allah (İman Power) bücugüre bak sen Hyung'una numara yaparmış oyuncu seni'
'Lakin şakadan da olsa ağlama küçüğüm söz ver bana ne olursa olsun bundan sonra ağlamayacaksın tamam mı?'
Diyerek serçe parmağını küçüğüne doğru uzattı büyük oğlan küçük oğlan ise hevesle serçe parmağını kaldırıp büyük oğlan'in serçe parmağına kenetledi
'söz veriyorum Hyung bundan sonra ağlamayacağım'
'Tamam o zaman ama bu söz ikimizden biri ölene kadar sürücek'
' aşağı inmeye çektim Hyung ben napabilirim hadi oyun oynayalım'
'Üzgünüm Hoseok ama gelemem yarın sınavım var ona çalışmam lazım ama sonra söz oynarız miniğim.Hadi sen git şimdi arkadaşlarınla oyna'
'Ama Hyung onlar beni dışlıyorlar,oyunlarına almıyorlar hatta ittiler beni,beni sevmiyorlar galiba'
Bunu derken küçük olanın gözleri cidden dolmuştu saçma geliyordu neden diğer çocuklar onu istemiyorlardı,neden ona sürekli çirkin diyorlardı gerçekten kötü birimiydi işte çocuk aklıydı her türlü şeyi düşünürdü.
' Ne demek seni ittiler Hoseok? Bir yerine bir şey olmadı demi canın yanmıyor'
' Hayır Hyung ama senin yanında kalmak istiyorum söz sesimi çıkarmayacağım lütfennn Hyung'
İşte ikinci en güzel oyununu oynuyordu Hoseok kendini acindirmak ve Aigo ( böylemi yazılıyor bilmiyoru) yapmaktı.
'Ah peki miniğim gel yanıma ama ses çıkartmak yok eğer ses çıkartmazsan bugün ailenden izin alırım benimle kalırsın tamam mı?'
' Tamam Hyung söz ses çıkartanmayacağım'
Dedi ve ağzına fermuar çeker gibi yaptı küçük olan
'Tamam gel o zaman'
Verdiği sözü tutmuştu Küçük olam,Şimdi de sözü tutma süreci Büyük olana dônmüştü.Miniğinin ailesini aramış ve izin istemişti. Jung ailesi Yoongi'ye çok güvenirdi o yüzden sorun çıkarmamış,hemen izin vermişlerdi . Ailenden de izin tamamlandıktan sonra hemen küçüğünün yanına gitmiş onu kolları arasına almıştı.
İşte ikisi içinde en huzurlu zamanlar bu zamanlar olurdu birbirlerine sarılır her şeyleri unuturlardı.İkisi birbiri için yaratılmıştı, birbirlerinin yaralarını sarmak için...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Bölüm Sonu<3
Açıkçası bu Fici yazarken aklımda özel bölüm yazmak yoktu lakin sonradan düşününce Yoongi ve Hoseok'un niye bu kadar birbirlerine bağlı olduklarını anlamanız için bu bölümü yazdım.Çünkü birinin ölümü yüzünden !ntihar etmek bana saçma geliyor ama tabikide bunu asla yargılayamam. umarım hikayeyi sevmişsinizdir çünkü hikayenin anlamı benim için çok büyük yine eskilerden kalma bir hikaye ama hikayenin daha da önemli olmasının sebebi sevdiğim bir insanı kaybettiğim zaman o üzüntü anıyla kafa dağıtmak için yazmıştım.O yüzden bu Hikaye her zaman benim için ayrı olucak umarım Hikayeyi sevmişsinizdir.kendinize iyi bakın sağlıcakla kalın <33 ❤️
