3000 Kez || IronDad / SpiderKid ||

1. Sezon 2. Bölüm // Sevgi

Peter gözlerini açtığında hastanedeydi. Hemen Tony'e bakındı fakat o yoktu. Peter'ın kalbi kırılmıştı, çok sevdiği babası o ölürken bile ona bakmıyordu.

Peter'ın odasının kapısı açıldı gelen Steve'di.

"Pete bakıyorum da uyanmışsın."

Steve hemen Peter'ın Tony'i aradığını anlamıştı.

"Peter o gelmedi... Jarwis ona haber verdikten sonra beni aradı ve seni almaya gitmemi söyledi, ona biraz bağırdıktan sonra seni almaya ben geldim Peter ardından ise Ambulans geldi."

Peter anlamıyordu. Anlayamıyordu, o 4 yaşındayken elini sımsıkı tutan adam şuan aynı çocuk parmaklarının ucundan kayıp gitmek üzereyken bile nasıl böyle olabilirdi?

"Steve lütfen beni eve götürme..."

Steve şaşırmıştı.

"Pete seni sonsuza kadar hastanede tutamam!"

"Lütfen Steve sana yalvarıyorum beni eve götürme ben yine yemek yiyememek, yine soğukta kalmak, yine kenara atılmak istemiyorum. Ben de annemi kaybettim ama bana dönüp ne hissettiğimi soran bile olmadı. Ben senelerdir kabuslar görüyordum kimse beni o anlarda uyandırıp bana sarılmadı Steve. Çünkü bunu yapmadı gereken adam asla orada değildi benim ihtiyacım olduğunda yoktu ve annemin ölümünden sonra da asla olmadı! İşim garip yanı da ne biliyor musun, ben onu hâlâ 3000 kez seviyorum..."

Peter artık içinde tutmak istememişti ve ilk defa birine dışardan görüneni değil içeride yüreğinde bulunan hisleri açmıştı. Korkuyordu fakat rahatlamıştı, gözlerindeki yaşlar ise çoktan kıyafetlerine damlamıştı.

Bu sırada odanın kapısı çaldı, gelenler MJ ve Neddi.

"Dostum iyi misin?"

Peter iyi olduğunu söylese de Ned'i ikna edemedi fakat MJ hemen lafa daldı.

"Peter artık sen de benim neden Stark'ı sevmediğimi anlıyor musun? O seni incitiyor ve senin incinmeni istemiyorum Pete..."

Peter sessiz kaldı ve bir süre sonra herkes onu yanlız bırakmak için çıktı.

Peter kıpırdamadan tavana bakıyordu. Kapı tekrar açıldı ve Pete babası olmasını umdu, olmamasından korktuğu için asla kapıya bakmadı.

Birisi vardı Pete uyuyor gibi gözlerini kapatmıştı gelen kişinin kim olduğunu bilmiyordu fakat babası olmasını umuyordu, gözlerinden ise babasının asla gelmeyecek olmasının acısı süzülüyordu.

"Pete lütfen ağlama..."

Ses tanıdıktı Peter gözlerini açtı ve arkasını döndüğünde Wade, Peter'ın yanağındaki yaşları elleriyle sildi.

Kapı açıldığında Peter gelene bakmadı bile, önemli de değildi zaten. Ayak sesleri yaklaşırken Wade özür diledi ardından görüşürüz diyip hızlıca odadan çıktı. Peter gözlerini gelenin Happy olduğundan emin bir şekilde kapattı.