Sahur için harika bir bölümle geldimm🤗 Keyifli okumalar❤ Medyayı söylemeyeyim siz anlarsınız kim olduğunu... 🤭🤫
**
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Derin ve içli bir nefes alarak büyük yataktaki küçücük bedene baktı. Masum çehresinde savunmasız lekeler vardı. Kalbindeki yaralar ruhunu fersizleştirmişti. Vücudunu saran incecik giysi parçaları altında savunmasız bir şekilde uyuyordu. Ona her baktığında sevgiye ne kadar muhtaç olduğunu hissediyordu. Küllerin altında yeşeren umutlarını onun ateşiyle mühürlenmesini istiyordu. Duygularına vurulan gemi artık kendi elleriyle kaldıracaktı. Evreni aydınlatan ışıklar ruhunu da aydınlatmıştı. Ağır adımlarla Adel'in yanına yaklaşarak yanına uzandı. Geç olmuştu, uyandırmaya kıyamadı. Onu kendine çekerek çiçeksi kokusunu içine çekti.
Kokusunu ezbere bildiği adamın varlığını hissetmişti Adel. Yaşlı gözlerini hafifçe araladı. Güvenli kolların arasında olmak yüzünde hafif tebessüm oluşturmuştu.
Kısık, fısıltı halinde ona ulaşmak istedi. "Geldin..." dedi.
"Korkma. Adel, gözlerime bak. Seni asla bırakmayacağım."
Sustu... Kelimeler boğazına düğümlenmişti. Kaybetme korkusu yine bedenini esir almıştı. Araz'ın dudaklarına kilitledi bakışlarını. Ağır ağır yaklaşarak gözyaşıyla yıkanmış dudaklarını dudaklarına mühürledi. Varlığını iliklerine kadar hissetti. Kokusunun yanına bu hissi de ekledi. Zamanı o anda durdurmuştu. Dakikalar birbirini kovalamayı unutmuştu. Gözyaşları aradaki engeli kaldırmıştı.
Dudaklarını geri çektiğinde boşluğa düşmüştü. Ela gözlerini Araz'ın kahvenin derin çukuruna gömdü. "Seni çok seviyorum Araz. "
Araz'ın gözünden bir yaş kendini sonsuzluğa bırakmıştı. "Adel seni çok seviyorum. Sözcükler sana olan sevgimi ifade etmeme yetmiyor daha fazlasını istiyorum. Daha fazlasını sana göstermek istiyorum."
Sımsıkı sarıldı. "Sonsuza kadar böyle kalabilirim Adel."
