Rivals before Lovers

Chapter 11

Gabriel Adrian's POV

Kill me now. Ayaw ko na.

I don't ever want to see her cry anymore. I rose up so Frustated sa mga nangyayari. But I have to do this.

"Don't ever kill her." i said so angrily. Muntik na siyang mamatay kanina. Ano bang gusto niya kay Ashantel?

He threw his cigarette on the floor then stepped on it. "Job well done, bro. Pagbutihin mo yang ginagawa mo or else. *bang*." ipinaputok niya yung baril sa taas.

"Why do you have to do this? Ano bang gusto mo saamin?" my fists are closing together while he's still smiling infront of me.

"Isa lang naman ang gusto ko. Siya." ang pinagkatiwalaan ko eversince minulat ko ang mga mata ko sa mundong ito ay siyang magtatraydor saakin? How?

Lumabas na ako sa lugar na ito kung saan pinupuno ng galit yung pagkatao ko.

"Isa pa, Gabriel. Walang makakaalam nito kundi magpapahanda na ako ng kabaong para sa pinakamamahal mo."

Ngayon lang ako pinanghinaan ng loob. Parang matutumba na ako sa kinatatayuan ko. This can't be. I have to do something.

---------

Stephen William's POV

Hey, I'm Stephen William Jones, 16 years old. At ang dakilang bassist ng The Rivals at ang pinakagwapong nilalang ng Wadeford.

Ang gulo-gulo talaga ng napaka-gwapo kong buhay. Joke lang!! Pero nag-aalala talaga ako kina Gab at Ash. Ang kumplikado ng sitwasyon nila.

Pero nagtataka lang ako ha, may amnesia ba talaga ang hot naming Vocalist? Parang wala naman. Eh kay Ash lang naman siya ganyan.

Dito ako ngayon sa Library. De joke!! Ayaw kong ma-expose ang kagwapuhan ko sa mga Nerd at Walang taste. Oy, hindi ako manlalait. Konti lang!

Kaya dito ako ngayon sa hallway, naglalakad.

"Kyaaahhhh!! Gwapo talaga!"

"Emeged, Girl. Ang hootttt!!'

"Stephen, i love you!"

Pangit naman kaya hindi ko na pinansin. Naglalakalad ako habang naglalaro ng CC. Huwag niyo nang tanungin. Saakin nalang iyon. Napahabol ng tingin ko yung message.

From: Gabriel..

Meet me at the ***** cafe. 6:00 pm'.. Be there..

Sana matapos na yung problema nila. Oh speaking of Ash and Gab. Nandiyan na pala si Ashantel, lumalakad palapit saakin. Nagtataka lang ako, bakit ang ganda ng babaeng to? Ang ganda talaga. One word to describe her, a Godess. Bukod sa Maganda, Sexy, Maputi, Matangkad, Magaling Kumanta, Makinis, at Mayaman. Ubod pa ng bait.

"Hi Ash!" nauna na akong bumati then I smiled. She smiled back.

"Hello, Steph." ang ganda talaga. Kinuha ko na yung mga books niyang dala then lumakad na kami.

"Steph. gusto mo ng cookies? Eto oh. Meron kasi akong bi-nake." ipinakita niya saakin yung tupperware na may lamang cookies. Mmm. Mukhang masarap.

I smiled then kinuha ko na yun. "Thanks, Ash." she smiled pero medyo malungkot. Ang saya-saya na nila ni Adrian noon pero bigla nalang napalitan ng lungkot. Kaya nga ayaw kong mag-seryoso sa pag-ibig eh. I'm so bata pa for that!! ^_^

Kaya inakbayan ko siya. "Ash, kahit na walang words of wisdom sa utak ko, eto lang ang advice ko. Huwag kang mawalan ng pag-asa, pagsubok lang iyan. Tutal, bata pa naman tayo. Kayang-kaya niyo yan. At kung ayaw ka mang pansinin ni Gab, nandito naman kaming mga kaibigan mo. Hindi ka namin pababayaan. Okay? Tahan na." hindi ko pala namalayang, umiiyak na siya. Lagot!!

"Thanks, Steph." ngumiti na siya sabay punas ng luha niya. Haaay!! Kung wala lang si Gab, crush ko na siya.

"No problem, Ash. Basta ikaw." kinurot ko yung ilong niya then I smiled.

*bang!!*

"Aaahhh!!" napayakap siya saakin then I hugged her back. Saan galing yun?

----------

(A/N: Low on space ako ulit. Pramiiss!! Papagandahin ko to bukas. Swear. But first, I need inspiration.)