Chapter 16- Last Tear Dropped.

33 3 0
                                    

Gabriel Adrian's POV

The clock strikes 1am infront of my Face and I'm surrounded by Fiend people. Cigarrettes, Alcohols, and Drugs are surrounding in this devilishly place.

Yes, wala akong Amnesia. And everything's clear.

Nakatali yung mga kamay at paa ko sa isang upuan. Blood is drowning under my seat.

Milyang-milyang layo sa taong mahal mo.

Can you stand a day without the one's you love?

Can you sacrifice to enter someone's life, just to assure her life?

But No. I won't let that happen.

Kayang-kaya ko isugal ang buhay ko para kay Ashantel, just for HER.

A man with a dark aura standing infront of me. Ang lalaking may pakana, why I'm parting away with My Angel. "Magkamatayan na, hindi ko ipapaubaya si Ashantel saiyo. Stick that to your worthless brain, @$$#0/€!!" i spitted all my sacrifices to HIM. All i knew is may nakatutok na baril saakin. But he refused to pop it on me. Instead, he just banged my head with a cement block.

Ashantel's picture suddenly flashed on my head with my heartbeat raising so fast.

Then everything went black.

******

Ashantel Riela's POV

Nakikita kong lumalapit si Adrian saakin. We're in a simple yet elegant place. Nandito kami sa isang hall.

We're surrounded by our Families.

Ang alam ko, unti-unting lumuluhod ang lalaking pinakamahal ko. Uttering those words. "Will You Marry Me?"

One of the most happiest days have come. But wait.

Bigla nalang yumanig ng napaka-todo. Nahihilo na talaga ako.

Napalakad ako ng palayo, parang matutumba ako. I'm out balanced. Sinubukan akong lapitan ni Adrian, but he failed.

One of the most cruel scene I have ever witnessed. Si Adrian. Nahulugan ng blocks of cement galing sa taas ng cemented hall. I cried so loud then suddenly, I fainted.

--------

"NOOOOOOO!!!!" napabangon naman ako sa kama. Hindi ko namalayang bumabagsak na pala yung mga luha ko. But I'm thankful, it's just a dream.

Humahagulhol na ako sa iyak ng nakaramdam ako ng may tumatapik sa likod ko.

"Ate, okay ka lang ba? Bakit ka umiiyak?" si Sasha. Kanina niya pa ako kino-comfort. Buti nandito siya.

Pinahiran ko na yung mga luha ko at bumalik na lang ng higa, kasabay si Sasha. Yinakap ko nalang siya at pinikit na yung mga mata ko.

Pero bakas parin sa loob ko ang mag-alala. Praying. 'Please huwag niyo pong pabayaan si Adrian.'

I closed my eyes then the Last Tear Dropped.

--------

(A/N: Sana patuloy parin kayo sa pag-support. Malapit nalang po mag-half yung story.)

Naabot mo na ang dulo ng mga na-publish na parte.

⏰ Huling update: May 11, 2015 ⏰

Idagdag ang kuwentong ito sa iyong Library para ma-notify tungkol sa mga bagong parte!

Rivals before LoversTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon