hayatı boyunca kayıplar yaşamış olan nefes, sonunda aşkı bulmuştur fakat bilmediği bir şey vardır, ölüm onun peşini asla bırakmayacaktır. Nefesin Her mutlu anı ölümle sonlanır. önce ailesi, sonra arkadaşları ve en son ise aşkı. nefes artık lanetlend...
Merhaba herkese! Yeni ve uzun bir bölümle karşınızdayım. Umarım beğenirsiniz yorumlarda bekliyorum.❤❤❤❤❤❤ _________________________________________
Odamdan çıktığımda saat 20.45'ti. Mira ve Batın 21.30 gibi burada olucaklardı ama ben bilerek yarım saat erken gelmiştim. Ağır adımlar atarak oturduğum banktan kalktım. Çimlerin üzerine oturdum ve gün batımını izlemeye başladım. Haziran ayındaydık ama her hafta da bir yağmur yağıyordu. Bugün yağmadığı için kendimi şanslı saydım. Gerçi... Şans ne zaman yüzüme gülmüştü ki. Her kendimi şanslı hissettiğimde kötü bir şey oluyordu. Ateş, bir veya birden fazla sevdiğimi benden alıyordu. Ailemi ateş almıştı benden, ya arkadaşlarım. Onlarıda almıştı ateş. Duygularım... Onlarda gitmişti ateşin dumanına kapılıp. Gülümsemem... Ateş onuda yakmıştı. En önemlisi, mutluluğum... Ateş yakmakla kalmamış, kül etmişti. Bu yüzden yağmuru severdim. Ateşi söndürürdü yağmur. Hem insanların içindeki ateşi söndürürdü yağmur, hem de insanı küle çeviren ateşi.
Gözlerimi tanıdık bir gitar sesiyle açtım. Hava kararmıştı. Ne ara uyumuştum? Saat kaçtı? İlk soruma cevap veremezdim ama kol saatime göre saat 21.33'tü. Yoksa...yoksa...bu müzik sesi Batın'ın karanlık geçmiş adını verdiği gitarından mı geliyordu? Evet, gitarın adı buydu. Batın'ın söylediğine göre, Batın'ın abisininmiş bu gitar. Abisi akciğer kanseriydi Batın'ın. Abisi stresini gitarını çalarak atarmış. Abisi tam bir gitar ustasıymış. O gidince Batın onun gitarını almış ve abisi gibi olmak için çok çalışmış. Bize göre gitarda usta olsada ona göre abisinin çeyreği bile etmiyor. Batın, hayatını bu gitara adadı. Sırf abisi için. Abisi bu gitarın ismini aydınlık gelecek koymuş fakat Batın ismini değiştirmiş.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
( Batın'ın abisi☝)
Vücudumun izi çıkmış olan çimlerden kalktım ve birkaç esneme hareketi yaparak kamelyaya yöneldim. Tamda tahmin ettiğim gibi müzik sesi Batın ve gitarından geliyordu. Garip olanı Mira yanında değildi. Batın'a görünmeden onu duyabileceğim ve görebileceğim bir çalının arkasına geçtim. Çalışı kadar sesi de güzeldi Batın'ın. Galiba şuan söylediği şarkı yüzyüzeyken konuşuruz adlı müzik grubunun, kazılı kuyum şarkısıydı. Bu grubun tüm şarkıları bizi anlatırdı. Her kelimesi bizim için bir anlam taşırdı. O bu gruba ve şarkılarına bayılan bir insandı. O en iyisini bilir, en iyisini yapar, en iyi kararları verirdi benim aksime. Benim verdiğim kararlar onu bu hale getirmişti. O benim esen rüzgarımdı. Adı gibi herşeyi uçurur, insanları rahatlatırdı. O rüzgardı. O benim Rüzgarımdı.
