ბიზნეს პარტნიორები

თავი 21

დილით ბოხი ხმა ჩამესმის ყურებში, და ძლიერი მკლავები მანჯღრევენ. უცებ ვიგრძენი, რომ კოცნა დამიწყეს და თვალები გავახილე. ალექსანდრე გაღიმებული მიყურებდა და მკოცნიდა. თავი წამოვსწიე და მის სახეს შევეფეთე, ჩვენი ტუჩები ერთი მილიმეტრი მანძილით იყო დაშორებული ერთმანეთისგან. მის თვალებში ჩავიძირე და ყურადღება მის ტუჩებზე გადავიტანე, ტუჩის კუთხე მოვიკვნიტე და ალექსანდრეს გაღიმებული გამომეტყველებით შევხედე.
- იცი რა ალექსანდრე? ასე თუ კიდე გამაღვიძებ გაგაუპატიურებ იცოდე - ვთქვი მუქარით, მას გაეცინა.
- აეროპორტში გვაგვიანდება, ამიტომ ჯობს მორჩე მუქარას და შენი საყვარელი უკანალი აყენო.
საწოლიდან წამოვდექი და გარდერობი გაავაღე, ტანსაცმელები და საჭირო ნივთები მაშინვე ჩავალაგე ბარგში. მერე აბაზანოში შევედი და ჩქარა მოვწესრიგდი, კლასიკური ტანსაცმელი ჩავიცვი და ბარგით ხელში გამოვედი. ალექსანდრე უკვე მზად იყო და მე მელოდებოდა, ბინა დავტოვეთ და გარედ ტაქსი გავაჩერეთ. ტაქსმა დანიშნულების ადგილას მალე მიგვიყვანა, ჩამოვედით და ჩვენი რელსის ლოდინი დავიწყეთ. მალე გამოაცხადეს, რომ საქართველოს აეროპორტში უნდა ჩავმსხდარვიყავით. მე და ალექსანდრე აეროპორტში ჩავჯექით და ღვედი შევიკარით. აეროპორტი მალე დაიძრა და მაღლა აფრინდა, თავი სკამს მივადე და ფიქრი დავიწყე. რა იქნება თუ საქართველოში ჩავალ? ისევ ისე ვერ ვიქნები ალექსანდრესთან? მას ხშირად ვერ ვნახავ? ცვლილებების მეშინოდა. მინდოდა ისევ დიდი დრო გამეტარა ალექსანდრესთან, მინდოდა სულ მასთან ჩახუტებული ვყოფილიყავი. საქართველოში კი მას ხშირად ვერ ვნახავ, ერთად ვერ ვიცხოვრებთ რაც ცუდია. საფრანგეთში დიდხანს დარჩენა მინდოდა მაგრამ ალექსანდრეს საქმეები გამოუჩნდა. ჩემი ოჯახის წევრები მენატრება, მაგრამ მაინც ალექსანდრესთან ყოფნა მინდა. ჩემებს მხოლოდ სოციალურ ქსელებში ვპასუხობ და ვწერ, მენატრებიან მაგრამ, საფრანგეთში ყოფნა ჯობდა. ის გიჟური ღამე, ერთად გატარებული სასიამოვნო დღეები შეიძლება საქართველოში არ გვქონდეს, უფროსწორად ვერ გვქონდეს ამიტომ მწყდება გული. ალექსანდრეს შევხედე რომელიც ჩაფიქრებული იდგა და ფანჯარას გაჰყურებდა.
- რაზე ფიქრობ? - სიჩუმე დავარღვიე.
- შენზე - ჩაეღიმა.
- მეც შენზე - გავიცინე.
- ვფიქრობ, რომ რა იქნება საქართველოში თუ ჩავალთ? ერთად ვერ ვიცხოვრებთ რაც ცუდია, და ერთმანეთს ხშირად ვერ ვნახავთ.
- მეც ზუსტად ამას ვფიქრობ - ვთქვი გახალისებულმა და კისკისი დავიწყე.
- რა დამთხვევა, მაგრამ გპირდები ხშირად მოგინახულებ და განმარტოებულ ადგილებში წავიდეთ - მითხრა და თვალი კმაყოფილმა ჩამიკრა.
თვალები დავხუჭე და დაძინება ვცადე.