Kader kapıyı çalarsa

III

Ağladım. Bütün kızlar gibi bende ağladım ama hiç bişey yapmadan kendi köşemde ağladım.
Aldatıldıgı'ma ağladım , kandırıldığı'ma ağladım. Hiç gerçek olmayan hikayem'de terkedildiği'me ağladım. Saf olduğum için kendime kızdığım'dan ağladım.
O gün birdaha böyle aptallık'lar yapmamak için bütün gün ağladım. Ve o günden belli yalnızım.
Kimseyi istemediğim'den değil, aşkın sonsuz olmasi için çok güzel olduğuna inandığım için yalnızım.
Daha 19 yaşındayım ve umarım kelebek ve saçmalama sendromu banada uğrar birgün.

Yine otobüsü kaçırdım ve yağmur yağıyor berbat kelimesi tamamen pazartesi için sanki.
Kütüphane'ye gidip 1 saat sonraki otobüsü beklemek için girerken telefonum çaldı ve Beth arıyor açtığımda sesi kısık kısık geliyordu
- Lesya Lesya lütfen sana attığım adrese gel çabuk ol lütfen acele et kapatmam lazım lütfennn
- Beth ağlıyormu'sun bişey söyle neyin var noldu ?
Diye sormama kalmadan kapadı peşine mesaj geldi , gönderdiği adresi gps girdiğim zaman yürüyerek 10 dkk gösteriyor.
Kapının önüne geldiğimde bağırtı duydum , kadın sesi bu , bu o , Beth!
Zili tam 10 kere çaldım ve açan olmadı evin etrafını dört kere döndüm ama bütün perdeler kapalı ve Beth'in sesi kesildi.
Tanrım ona bişey olmamış olsun lütfen tam polisi aramak için çantam'dan telefonu çıkarırken arkamdan bir erkek sesi geldi:
- Kapımın önünden çekilecek'misin ? Yoksa ben seve seve seni çekerim.
Buda kim bu ne kaba bir konuşma bu sinirle kafasını kırabilirim. Neyse sakin ol Lesya.
- Kapıyı aç içeri girmem lazım.
Çok net bir ses tonuyla cevap verdim karşımda duran varlığa.
- Peki sana girme iznini kim verdi ?
- Bence aç , polisi aramam sadece 2 saniye mi alır.
- Kendi evime kimi alıcağım'a ne zamandan belli polis karar veriyor küstah şey ?
Tam cevap vermek için hazırladigimda o o ses geldi kulağıma. Beth...