Kapatma o kapıyı nolur. Anne!Anne!
Ordamısın? Baba bişey yap nolur annem içerde. Sesi kesildi. Su akmaya devam ediyor. Anne!!!!!!
Lesya! Uyan nolur geçti, geçti bitanem. Gözümü ilk açtığımda nerde olduğumu anlamasam'da kabuslarımla yine gecenin başındayım ve hasta başında beklerken hastanın benim başıma dikilmiş olması çok garip bir durum. Bizim herseyimiz garip. Dostluğumuz gibi.
Hey sen hastasın yatağa hadi. Alışkınım ben biliyorsun artık etkisinde bile kalmıyorum. Uyu sabaha burdan kurtulmamız lazım.
Lesya bana doğruyu söyle ? Tekrar mı başladın ? Lütfen!
Saçmalamayı kesermisin ben çıkıp hava alıcam sende uyumuş ol ben geldiğimde bff'cigim. En masum gülücügümle odanın kapısını kapadım. Tanrım tekrar mi ? Küçükken saatin kaç olduğunu merak ederken şimdi ondan kaçıyorum. Zaman geçtikçe yaralarım kapanmıyor sanki. Tam tersine anlam kazanıyor. Delik deşik 4 yerinden kurşun yemiş ama yinede ölmemiş gibi hisseder ya insan kendini. İşte ben kabuslarımdan sonra o noktadayım.Zira kaçtıgım her gerçek bilinçaltımda vizyonda. Kim olduğumu hatırlatıyor. Geçmişimi. Silemediklerimi.
Uzun oluyor gittikçe geceler kabuslarla. Acıtıyor. Ağlamaktan ziyade bağırmak geliyor insanın içinden. Yapamıyorum. Unutucam.
Zor olsada 20 yıllık bir yalanı gömücem içime.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Kader kapıyı çalarsa
Teen FictionHerzaman kim olduğumu bende merak etmisimdir. Başka birinin gözünden kendimi görmek için herşeyi verirdim. Kimim ben ? Belki anneme benziyorumdur, Belkide tam bir babamın kızıyım'dır. Kim olduğumu bilmiyorum. Adımı kolyeme yazmışlar. Adım Lesya. D...
