Kader kapıyı çalarsa

VII

Ve karanlık bir hastane korüdorunun ucunda elimde sıcak bir kahve ile yere oturmuş bir vaziyette etrafı inceliyorum. Neden ve ne için ? Kim bu adam hem bu kadar yakın hemde bir o kadar bana uzak olan. Bir bağ var sanki anlam veremediğim. Çok küstah bi o kadarda tanıdık.
Kimsin sen ? Düşüne dururken birinin bana seslendigini duyar gibi oldum. Tabikide o.
-Hazır gelmişken bir kulaklarına baktır bence yarım saatir sana sesleniyorum. Arkadaşın iyi ama bu gece burda kalıcak gidebilirsin sen.
Bide bana emir veriyor hasbaam!
-Bana izin verdiğiniz için çok minnettarım Alex hocam çok sağolun beni düşündüğünüz için !

-Ailen merak eder, seni düşündüğüm için değil.

-Merak edemezler. Hayır hayır aile konusuna girmiyelim nolur. En hasas yanım.

- O nedemek ?

- Seni ilgilendirmez. Refakatçi olarak kalıcam ben. İyi geceler sana ukala !

-Ne yazikki nöbetçi stajyer doktorum bugün. Koltukta iyi tutulmalar sana.

Bu adam kesinlikle cinayet sebebi. Hem sinir hem bilmiş ve bu kafayla doktor. Kendime söz verdim insanlara iyi davranıp yargılamama'ya ama buda resmen beni zorluyor. Her neyse yarın çıkıyoruz ve bu defter kapanır yani umarım kapanır çünkü kapanmaması için bir sebep yok. Uyu Lesya çok uzun bir gün seni bekliyor yarın. Neden uzun bu geceler dertliyken?