It's already late but I'm still here driving my car heading to our secret place. Since sabi niya may sasabihin daw siyang importante sa akin. I don't know if ano yun pero I'm hoping na tungkol sa na relationship namin.
After 30 minutes, nandito na ako sa meet-up place namin, I arrive 10 mins earlier since sabi niya by 8:00 siya makakarating at hate na hate kong maging late. Kung maari lang I always arrive 5 to 10 minutes before the call time.
Lumipas na ang ilang oras and it's already 10:00 pero hanggang ngayon wala pa rin siya. I'm getting impatient and frustrated habang tumatagal ang oras, since never naman siyang na-late sa mga usapan namin ito lang ang first time at wala pa rin siyang update sa akin. I already sent her numerous messages and called her from time to time pero wala talagang paramdam sa kanya kahit isa. I'm over-thinking now, what if may nangyaring masama sa kanya habang papunta dito but I'm still hoping she's safe and sound.
2 hrs have passed and wala pa rin talaga siya, then sarado na rin yung secret place namin since late na rin at wala nang masyadong customers. Kaya naman I decided to walk to the nearest park to sir for a while and wait for her. I'm watching the night sky, and wishing that everything is okay. Until narinig ko na lang na nag-ring ang phone ko kaya dali-dali ko namang sinagot.
"Hey, where are you? Are you ok?" saad ko dito.
"Let's break up" ang tanging sagot lang nito at binaba ang tawag.
"Hey!"
"Hey!"
"Hey!"
Dahan-dahan na lang akong napa-upo dahil sa sinapit ko at patuloy pa rin siyang tinatawagan pero out of reach na ang phone niya. Nanlalabo na rin ang paningin ko dahil sa patuloy na pagdaloy ng aking mga luha. I'm crying my heart out with heavy sobs, just to release this feeling of emptiness. Nagsisimula na ring pumatak ang ulan pero nandito pa rin ako naka-upo and nagmumukmok. Itong ulan na'to timing kahit kailan, nagsisilbing karamay natin sa sawing pag-ibig.
Maya-maya ay tumigil na rin ang ulan kaya nagpasya na akong tumayo at pumasok sa aking sa sasakyan. Napasubsob na lang sa steering wheel dahil di ko na talaga alam kung anong dapat gawin. I'm know doubting myself again, if I deserved being loved or to be loved by someone that I valued so much. Halos lahat na lang eh, iiwan ka kahit pa nangako na sila.
Nag-drive na ako pauwi sa aming bahay para na rin makapag-pahinga at makapagisip-isip. Nandito na ako sa bahay at naparada ko na rin ang sasakyan ko. Bumaba na ako para sana pumasok sa bahay ng tawagin ako ng bestfriend ko.
"Gwy!" saad nito
"Hey!" mahinang sagot ko dito
"Saan ka galing?Basang-basa ka ah Kanina pa kita inaantay para i-invite sana sa bahay dahil may maliit na celebration lang" excited na balita nito sa akin." excited na kwento nito sa akin.
"Ah dyan lang, ano ba yun? sagot ko naman dito at lumapit na rin dito.
"Secret! Tara punta ka na lang sa bahay since nandun din naman sila Tito at Tita" sabi nito at hinatak ako pilit ko mang-hinahatak pabalik ang kamay ko dahil kailangan ko na magpalit pero malakas talaga itong taong to kahit pa maliit.
Nakarating na kami sa bahay nila kaya pumasok na kami at ang mas nagpagulat sa akin ay nandito na si Tito ang dad nitong bestfriend ko. Napatingin ako sa paligid at tuluyan ng nasaktan ang aking puso. Nakita ko lang naman siya ang babaeng iniibig ko ka-yakap at sine-celebrate ang pagbabalikan nila.
Hala good news nga, kaya naman pala. Kala ko nga ako ang may mali pero hindi pala. Masyado lang talaga akong nag-assume na pwede kami at may chance ako sa kanya. Nagtagpo ang aming mata at bumakas dito ang gulat pagkakita sa akin.
"Congrats po Tito at Tita, alis na po ako magbibihis lang" sabi ko dito at tuloy-tuloy ng umalis. Parang dinurog ang puso ko sa aking nasaksihan pero wala na akong magagawa eh nakapili na.
Wala na pala kala ko pa naman meron na pero huli na pala.
THE UNSANCTIONED
HI_RA_YA
@ 2023
![](https://img.wattpad.com/cover/306519229-288-k549871.jpg)
YOU ARE READING
𝐓𝐇𝐄 𝐔𝐍𝐒𝐀𝐍𝐂𝐓𝐈𝐎𝐍𝐄𝐃
Romansa[𝗨𝗡𝗖𝗛𝗔𝗜𝗡𝗘𝗗 𝗛𝗘𝗔𝗥𝗧 𝗦𝗘𝗥𝗜𝗘𝗦 #𝟭] Is it bad to fall in love with your best friend's mom? [ON-GOING]