One shoty xreader/Zamówienia Zamknięte

Na psa urok/Ignacy Rzecki

[T.I] [T.N] była już co najmniej kilkakrotnie w sklepie "Wokulski i Mincel". Jako guwernantka pełniąca też rolę opiekunki chodziła niemal wszędzie za rozbrykaną, nastoletnią panną Andzią. Dziewczyna mimo iż rzadko narażała ojca na wydatki to bardzo lubiła chodzić po rynku i oglądać asortyment sklepów. Wielką przyjemność sprawiało jej mierzenie sukienek, rękawiczek czy bucików, które potem odkładała stwierdzając, że jednak nie pasują. [T.I] wielokrotnie powtarzała jej żeby nie dotykała rzeczy, których nie chce kupić. "Ależ ciociu to przecież taka pyszna zabawa" odpowiadała Anna i swoimi dużymi sarnimi oczami kokietowała subiektów, którzy podsuwali jej to co mieli najlepszego. [T.N] nie była w rzeczywistości ciotką dziewczynki jednak wychowywała ją od dziecka więc otrzymała takie miano.

Z tej właśnie przyczyny, że często chodziła po sklepach nie spodziewała się, iż kolejna wizyta w sklepie - szeroko już znanego - pana Wokulskiego zmieni cokolwiek w jej życiu. Jednak jak wszyscy wiemy życie lubi płatać figle.
- Ciociu, niech ciocia zobaczy jaka piękna lalka - powiedziała Andzia pokazując na wystawę sklepu
- Rzeczywiście, bardzo ładna
- Niedługo mam urodziny. Może tatuś się nie pogniewa? Tak ładnie by wyglądała na półce
- No proszę, Anno, czyżbyś zamierzała coś kupić? - zapytała [T.I] z ledwie wyczuwalną drwiną w głosie
- A może panowie mają też blondynkę? Niech ciocia zapyta. Bo ja się wstydzę. Prawie dorosła panna to chyba nie powinna pytać o lalkę
Ich dywagacje przerwał nagle mężczyzna na oko kilka lat starszy od [T.I].
- Szukają panie lalki?
- Tak. Moja podopieczna chciała zapytać czy mają panowie blondynkę
- Oczywiście - mężczyzna zaprowadził panie do regału i wyjął lalki o różnych kolorach włosów i sukienek
Anna pociągnęła opiekunkę z sukienkę i szepnęła:
- Ta blondynka w niebieskiej sukience mi się podoba. Powiedz panu ciociu
[T.I] przewróciła oczami.
- Podoba nam się blondynka w niebieskiej sukience
- Jesteś pewna, że chcesz ją kupić Anno? - kobieta zwróciła się do swojej podopiecznej
Panienka skinęła głową.
- W takim razie ojciec panienki zapłaci. Nazwisko Wielosławski
Mężczyzna wręczył panience zakup i poszedł zapisać nazwisko jej ojca w grubej księdze.
- Ciociu mogę jeszcze pooglądać? Tamten subiekt jest taki zabawny. Zawsze chce mi coś wcisnąć - Andzia wskazała na młodego mężczyznę z wąsikiem
- Możesz, ale nie za długo. Zaraz trzeba wracać - [T.I] spojrzała na zegarek
- Dobrze - dziewczyna uśmiechnęła się i zakręcając włosy na palcu podeszła do "zabawnego subiekta" nazwiskiem Mraczewski

W tym czasie jej opiekunka podeszła do sklepowej wystawy. Ukradkiem zakręciła karuzelkę. Marzyła o tym od kiedy była małą dziewczynką. Poczuła czyjąś dłoń na swoim ramieniu i się wzgrygnęła. Kiedy się odwróciła zobaczyła subiekta, który sprzedał jej lalkę.
- Oh przepraszam nie powinnam była. Wiem, że nie wypada dotykać rzeczy, których się nie chce kupić. Mam nadzieję, że nic nie zniszczyłam. Pan się na pewno tak napracował
- Nie szkodzi
- Na pewno? - spojrzała na niego zdziwiona
- Wie pani, przyznam się pani w sekrecie, że często sam się bawię tymi lalkami na wystawie.
- Naprawdę? Oh ja zawsze o tym marzyłam. Pamiętam jak byłam małą dziewczynką...a z resztą nie nie ważne. Pan ma na pewno dużo pracy.
- Ależ skąd. Niech pani opowiada
- Cóż...to nie jest specjalnie fascynująca historia. Pochodzę z ubogiej rodziny. Często będąc mała chodziłam na spacery zupełnie bez nadzoru. Stawałam wtedy przy wystawie sklepu Mincla i patrzyłam na te wszystkie śliczne zabawki. Marzyłam żeby móc ich dotknął. Nie posiadać. Broń boże. Ale żeby pobawić się nimi chociaż kilka minut
- Znam to uczucie - mężczyzna pokiwał ze zrozumieniem głową - sam to robiłem. A potem jeszcze jako chłopiec zacząłem tu pracować. I przez lata tylko patrzyłem na zabawki nie mogąc ich dotknąć. Stary Mincel był surowy. Więc bawię się teraz
[T.I] uśmiechnęła się szeroko i spojrzała na zegarek.
- Muszę już iść. Dziękuję za rozmowę. Znając Annę zawitamy tu jeszcze wiele razy