Noribiamour✔️

special chapter - per sempre

Daze's:
I'm sick right now. Nitong summer talaga palagi akong nilalagnat at ang bigla nalang sinasalakay ng sakit iyong ulo ko. I really hate summer 🥲 Para akong iniihaw sa init tapos.. hay, kbye. I hope you guys are well though!

P.s. someone accidentally(i think) sent me a load. but whoever you are, thanks.

On the chapter's note:
(Sighs) Can't still believe that we are here...

That I am here breaking hearts...?

Play these songs all over again:
I Can Only Hope - Mayday Parade
evermore - Taylor Swift ft. Bon Iver

Acceptance is hard to attain, but in the end, we must accept things in order to move forward. But that doesn't mean that the pain isn't there anymore.. it still is, and for Dasha, it's per sempre....

***

Dasha's

I sighed. Dire-diretso ang lakad ko papasok sa mausoleo ng mga San Agustine. Dala-dala sa bisig ko ang isang bouquet ng yellow hyacinth at white orchid.

I am here again to apologize, thus the white orchid's meaning... At yellow hyacinth for jealousy. Wala sa dalawa ang paborito niya.

Tahimik akong tumitig sa isang lapida. Umupo ako sa malamig na sahig.

In loving memory of... Daphnia Nuevo San Agustine.

Tumikhim ako. Inilapag ko sa harapan ng lapida ang dala-dala kong mga bulaklak.

"Nandito na naman po ako..." Bumaba ang tingin ko sa daliri ko at nagsimulang kalikutin ang kuko ko habang nagsasalita.

"Ate Nia, I'm so sorry for falling in love with your love... F-For... For trying to take your place. I was a fool... A fool for hoping that maybe I could make him love someone again. Kasi naman... Simula ng mawala ka... He was not the same. I didn't intend to fall for him. I woke up one morning when a realization hits me, I already fell for him, finding myself yearning for his love 'cause I love him." Napahikbi ako. Hinayaan kong magsituluan ang luha ko.

"I wanted to make him happy kahit na ang kapalit no'n ay kasiyahan ko. You.. you told me in your last breathe that you wanted him to be happy... That you wanted him not to stop himself to love again when you're gone. He must have loved you this much, huh?

"Hindi ko alam kung bakit.. bakit kami umabot sa ganito. Kung bakit nagpakababa ako sa sarili ko para sa kaniya. Kung bakit hinayaan kong ilang beses na may mangyari sa amin kahit wala namang kami. A-Ate... would you blame me for that? Mahal na mahal ko siya, eh... Na sa tinagal na naming ginagawa iyon, umasa akong baka mahalin niya na ako. Na baka sa susunod na mga araw, tumatawa na siya kasama ako dahil mahal na niya a-ako...

"Na kapag yayakapin niya ako, may kasama ng pagmamahal iyon. Na kapag tumititig siya sa akin, naiisip niya na ayaw niya akong mawala.... But I don't think that could ever happen... Ngayon nga, sigurado akong kasa-kasama niya iyong kapatid ni Zoni...

"Na habang ako nagluluksa rito, siya naman naghahanap ng ikaliligaya niya." Tumawa ako.

"Are you watching over us right now, Ate? If so... alam mong namatay ang anak namin?"

Humawak ako sa dibdib ko nang hindi ko mapigilang pumalahayaw ang iyak ko.

"A-Ate... Ang sakit-sakit pala na mawalan... Ang sakit-sakit... Sobrang sakit na malamang hindi ko pa nga nakikita ang b-baby ko... kinuha na siya sa akin.

"Kung kasama mo man siya riyan sa taas, puwedeng pakibantayan po siya? A-At pakisabi naman pong, m-mahal na mahal ko siya at pasensiya na dahil hindi ko siya naalagaan ng maayos."