Together with Seven Famous Guys

Imagination #11

#11

Aurora's POV

"Manang?"

After niyang magbayad. Pumunta kami sa labas para mag-usap.

"Oh ineng"

"B-bakit po kayo nandito?"

Paanong nandito si manang eh yung isang araw nanglilimos pa siya? Nanalo ba si manang ng lotto?

"Nandito ako para kausapin ka tungkol sa iyong hiling." sabi niya

"Ay tamang-tama po kayo. Marami po kasi akong tanong. Pero umupo sa muna tayo manang para hindi ka po mangangalay"- ako

Umupo kami sa isang bench malapit lang sa store.

"Ay ang bait mo talaga ija. Hindi talaga ako nagkakamaling bigyan ka nang hiling"

"So ano po yung tungkol sa hiling ko, manang?" tanong ko

"Isang araw sa isang taon ako maglilimos kahit saan sa mundo. Kung may taong magpapakita sa akin ng kabutihan ay bigyan ko siya ng isang hiling at itutupad ko ito. Mahaba ang oras o hindi, depende lang ito sa hiling ng isang tao. Hindi limitado ang oras sa mga hiling tungkol sa sarili kagaya ng magiging maganda siya atbp kaya pwede na itong maging habang-buhay. Ang iyong kahilingan ay limitado. Enough lang ito ng 4 na buwan, kaya spend it wisely..." chos tong si manang ha. English na english.

Nakikinig ako ng maayos. Mukhang importante eh.

"After 4 months, babalik ang iyong normal na buhay sa Pilipinas at hindi mo na matatandaan ang mga nangyayari sayo dito, pero matandaan ka parin sa mga naging kaibigan mo dito. Yan ang consequence mo."

"Ah manang. Bakit hindi ako matandaan ng Mama ko?" tanong ko

"Habang nandito ka dahil sa iyong kahilingan, hindi ka muna nila matatandaan o hindi ka muna nageexist sa buhay nila. Pero kung matatapos na ang oras ng iyong kahilingan, babalik sa normal ang lahat; matatandaan ka na ng pamilya mo, nag-eexist ka sa buhay nila, at hindi mo matatandaan ang nga nangyayari dito. Pero ang mahalaga niyan ay maranasan at maramdaman mo ang kahilingan mo at yun ay maramdaman ang pagmamahal ng mga kuya."

"Ahh...isa po ba kayong magical being?"

Ngumiti lang siya. Parang sekreto ata.

"Ay oo nga pala. Problema mo na ang mga mangyayari mo dito ha. Huwag mong abusuhin ang kahilingan mo kagaya sa mga taong umaabuso sa kahilingang binigay ko para sa kabutihan nila ha. Farewell Aurora Luminosity Lambent"

Alam niya ang pangalan ko?

"Ah...ah...babye po manang. Hindi ko po aabusuhin ang hiling ko, wala naman po kasi akong maabuso sa kahilingang to. Salamat din po"

Ngumiti lang si manang sa akin at nawala sa paningin ko.

***

May nakita akong ATM malapit lang sa bahay ng mga lalaking yun kaya chineck ko ang ATM card ko.

Savings:

Php 1,546,650.00

Ay yes ok na ito. May Isa at kalahating milyon na akong naipon. Pwede na ito para sa rent ng apartment, mga pagkain, at mga kasuotan sa loob ng 4 months.

Teka... Then that means-

Magagastos ko ang savings ko?

Nooo!!!!

Aish...bahala na nga, para sa akin naman to.

Sa isang apartment lang ako magtitira. Nakakahiya kasi kung dun ako sa mga lalaking yun, marami na kasi silang nagawa para sa akin.

**"**"**"**"**"**"**"**

At Invulnerable's House...

"I'm back-"

"Oh thank heavens, we thought something happened to you"- Jerich

At bakit naman kaya?

"Uhh..why?" tanong ko naman

Gosh. Nakakanosebleed na talaga na palagi kaming nag-eenglish.

"That's because you were taking too long at the shop so we thought something happened to you."-Hope

"Ahh...don't worry, I just happen to pass by a friend and talked with her for awhile."-ako

At kumalma naman sila after kong sabihin yun. Ganyan ba talaga sila ka-worried sa akin?

"By the way, I decided to live in an apartment because I don't wanna burden you guys so...do you know any apartments nearby or whatever?..."- ako

"Uhh...Before that, while you were away, we decided that you can live here since we somehow know your hardship and so that there's someone who can take care of the house if we are away.......also we like you being in here. We're so comfortable with you around, it's as if you are our sister."-RichRapper

Woah. Parang confession to ha.

"But..."

"Come on please...I know it'd be awkward for you but....please somehow consider our request"- RichRapper

Oo nga noh. Kumportable rin naman ako sa kanila as if sila yung mga kuya ko. Wala rin naman silang ginawa sa akin except mga kabutihang gawa.

Ang dami na rin silang nagawa para sa akin, nakakaguilty naman kung hindi ko gagawin ang request nila. Hindi rin ako makagastos ng marami ng dahil sa rent. Ok na ok to ah. I hope I won't regret this decision of mine.

"No... I'm sorry"

"Oh...it's okay" -sila

Ang lungkot nila.

Pffft.

"Haha cheer up! It was just a joke. I'm fine with living with you guys, just promise to not take advantage of me"

" yeah of course! We promise."

Ngayon ang saya na saya nila.

Hahaha nakakatuwa talaga silang tingnan.

Sila ata yung nasa kahilingan ko. Ang pagmamahal bilang kuya.

******

After nun. Naligo na ako at nagbihis. Kumain na rin kami ng lunch. Si Jerich yung nagluto kaya nakatikim na ako sa pagluluto niya.

At masarap to.

"Who paid your clothes? I'm pretty much sure you don't have our type of money."-Jeon

"My friend lended me some"-ako

"Ahh.... So, how many clothes do you have?" tanong ni Jeon

"Uhhh...it's good for 2 days including today so....2 clothes"

"Well let's go shopping together with the group." -Jeon

"Really? But what about your fans or paparazzi?"

" Nah! It'll be fine. We're bored anyway." sabi naman ni Z

Well...let's hope na okay lang talaga.

               ...to be continued...

********

Okay lang ba ang Chapter?

Hindi lang ito puro KUYAly love ha. May romance din ito.

Vote. Comment. Keep Reading.