Muichiro ile dolaşıyordunuz.
Karşınıza kaç yıldır görmediğiniz çocukluk arkadaşınız çıkmıştı.
"Selam (s/a)-san nasılsın? Görüşmeyeli çok uzun zaman oldu"
"Ah- ben çok iyiyim sen nasılsın? Gerçekten seni özlemişim"
"Bende iyiyim ve bende seni özledim"
Sohbete dalmıştınız.
Muichiro dışlanmış hissetti.
Sonuçta onu bildiğiniz görmezden geliyordunuz.
"Bu çocuk kim?"
"Sevgilim Muichiro. Bu arada Muichiro bu benim çocukluk arkadaşım (ç/a)"
(Seri saçmaladım (ç/a) be aq shsjjsjsbns)
"Tanıştığımıza sevindim"
"Hmm bende"
Hiçte sevinmemişti.
"Ya yanlış anlama ama daha iyisini bulamadın mı?hahah"
"Öyle deme o çok iyi ve Harika"
Çocukluk arkadaşınızla gülüştünüz.
Muichiro unutkandı fakat bunu asla ama asla unutmayacaktı.
"Zavallı"
"Ne?"
"Zavallı acıyorum"
Bunları söyleyip gitti.
Hemen peşinden gittiniz.
"Muichiro sorun ne? Noldu?"
"Hiçbir şey"
"Muichiro... tavırlarımıza mı kırıldın?"
"Ben sana layık değil miyim?"
"Hayır ne alaka? Sen hayattaki her şeyimsin! Seni çok seviyorum!"
"Belli etmiyorsun"
"Üzgünüm. Artık hep seninle vakit geçireceğim"
Onu bilmeden kırmıştınız ve bu sizi çok yaralamıştı.
Size sarıldı.
"Seni seviyorum"
"Bende seni bebeğim"
"Eve gitmek istemiyorum"
"Dolaşmaya devam edelim mi?"
"Hayır"
"Ormana gidelim"
"Tamam"
Birlikte el ele gidiyordunuz.
En sonunda oturacak güzel bir yer buldunuz.
Oturdunuz.
Muichiro ise bacağınıza uzandı.
Yavaşça saçını okşuyordunuz.
Yerinden doğruldu.
Yüzüne yaklaştı.
"Kawai"
Dudaklarına yapıştınız.
"Seni çok seviyorum. İyi ki varsın"
Size gülümsedi ve bu epic bir andı.
Ormanda gezmeye devam ettiniz...
Kısa oldu üzgünüm ama şuan ev misafir çocuğu kusuyor.
Bu bölümü tavan arasında yazdım her an böcek çıkma olasılığı var o yüzden çok iyi yapamadım.
Neyse isterseniz bir daha yaparım.
Muah sizleri öpüyorum <3
