Konu: Onlardan hoşlanıyoruz ve onlara açılıyoruz fakat bizi kabaca reddediyorlar.
İnosuke
Antrenmandan yeni çıkmış kan ter içinde olan İnosuke bir ağacın altına uzanmış dinlenmekle meşguldü.
Siz İnosuke'den çok hoşlanırdınız.
Onun komik olması, güçlü olması ve hoş yüz hatlarına sahip olması sizin için paha biçilemezdi.
Bir kaç aydır başlayan bu hoşlantı artık ona söylemeye karar verdiniz.
İşte orada sevdiğiniz adam bir ağacın altında huzur içinde dinleniyordu.
Ona doğru gitmeye başladınız.
Yanına gittiğinizde İnosuke bir gözünü açmış size bakıyordu.
"Ne?"
Kalp atışlarınız hızlanmıştı, sanki kalp krizi geçirecektiniz.
"Şey bunu nasıl söyleyebilirim bilmiyorum ama ben sizden çok ama çok hoşlanıyorum. Birkaç aydır sizi seviyorum size hayranım demem o ki ben sizinle olmak istiyorum."
Sonunda söylemiştiniz.
İnosuke şakacı bir kahkaha patlattı.
Yüzünüzde ki gülümseme soldu.
"Komik olan nedir?"
"Sence? Aptal küçük bir velet benden hoşlanıyormuş yok daha neler? Ah inanılmazsın karnım ağrıdı gülmekten."
"Duygularım sizce basit ve komik mi?"
"Evet ne olmasını bekliyordun acaba? Hadi git işine."
Daha fazla orada durmak istemediniz.
Bu olayları gururunuza, onurunuza yedirtemediniz.
Yaşadığınız bölge sayılan ve sevilen maddi durumu iyi bir ailenin tek vasisi az önce çok kaba bir şekilde reddedilmişti.
Tüm bu olanları unutmak istiyordunuz.
O kimdi ki size böyle davranabiliyordu?
Sinirden ağlamaya başladınız.
Çok pişmandınız.
Giyuu
Bu çocuğa deli oluyordunuz.
Sizin masalınızda ki mükemmel prensiniz oydu.
Birkaç haftalık bir hoşlantı olsa da sanki yıllardır aşıkmışsınız gibi hissediyordunuz.
Sevgili babanız biricik kızı ne isterse yapıyordu, fakat sizin tek isteğiniz genç adamdı.
Babanıza bu konudan bahsetmeye utanıyordunuz bu yüzden kendinizin halledecektiniz.
Çarşıya çıkmış güzel pamuk kumaşlara bakarken onu gördünüz.
Her zaman ki gibi yakışıklı ve soğuktu.
Onu görür görmez yanınızda olan hizmetliye sizi burada beklemesini söylediniz ve genç adamın peşinden gittiniz.
Sonunda ona yetişmiştiniz.
"Giyuu-san!"
Sesinizi duyurmak için ona bağırdınız.
Genç adam arkasına döndü sizin gibi sinir bozucu Zengin veledi görmeyi beklemiyordu.
"Buyrun"
Sesinin soğukluğu tüylerinizi havaya kaldırdı.
"Çok utanıyorum ama söylemem lazım"
Giyuu size anlamaz gözlerle baktı.
"Ben sizden çok hoşlanıyorum. Birkaç hafta önce sizi çarşı meydanında gördüm ve sizi gerçekten hoş buldum ve zamanla size aşık oldum."
"Yani? Şimdi ne yapmam lazım"
Sert bir şekilde yutkundunuz.
Ağır bir şeylerin geleceğini sezdiniz.
"Şey-"
"Benimle mi çıkmak istiyorsun?"
Kafanızı salladınız.
"Peki ben istiyor muyum?"
Titremeye başladınız.
Sizin gibi birine bu konuşmalar yakışır mıydı?
Asla
"Ben seni istemiyorum, seni tanımıyorum bile. Ben bu işlerle ilgilenmiyorum. Gereksiz, önemsiz duygular beni alakadar etmez. O yüzden olabildiğince bende uzak dur!"
Sert sözler kalbinize ok gibi saplanmıştı.
"Sizde haklısınız daha fazla konuşup sokak ağzı muhabbetlerine girmek istemem iyi günler dilerim."
Her ne kadar ağır başlı dursanız da ağlamamak için kendinizi sıkıyordunuz.
Oradan uzaklaştıkça düşen gözyaşlarınız artmış.
Soğuk hava yüzünüzü donduruyordu.
Hizmetlinin yanına vardınız.
"Hanımım iyi misiniz? Bir sorun mu var?"
"Tek isteğim evime dönmek"
Eve vardığınızda babanızı gördünüz. Yüzünüzü saklamaya çalıştınız fakat babanız bunun farkına vardı.
"Sorun nedir tatlım?"
" Baba bir sorun yok ben iyiyim sadece annemi anımsadım ondan başka hiçbir sorun yok"
Babanız ikna olmuşa benzemiyordu, sanırım bu işin peşini bırakmayacaktı.
Evet bir bölümün sonuna daha geldik istekleriniz varsa yazabilirsiniz.
Sizleri seviyorum sağlıcakla kalın <3333
