Karanlığın Yolcusu

2.BÖLÜM

Evinden

Arayanın annem olduğunu görünce ne alaka dedim içimden onca sene aramamış şimdi arıyorsa kesin bir şey oldu yoksa beni aramazdı.En son anda telefon 2. kez çalınca düşüncelerimden sıyrılıp telefonu açtım.

-Alo anne.dedim

-Evin kızım çabuk Mardin'e gelmen lazım. dedi

Ne olmuştu ki niye annemin sesi ağlamaklı çıkıyordu ki.

-Ne oldu anne neden gelmem gerekiyor. dedim şaşırmıştım.

-Kızım baban kalp krizi geçirdi. Yoğun bakımda şuan hayati tehlikesi olmasaydı aramazdım ama babanı son kez görmek istersin diye düşünmüştüm. dedi

Duyduklarıma şaşırdım ne zaman ağladım bilmiyorum göz yaşlarım ne ara aktı.

-Tamam ben ilk uçakla Mardin'de olurum dedim

Telefonu kapatınca hıçkırarak ağlamaya başladım. Tamam babam beni reddetmiş olabilir ama ben babama çok düşkündüm ve ona bir şey olması beni benden alıyor.

Hemen geldiğim gibi eve koşar adımlarla gittim. Aslıya her şeyi anlatıp bir uçak bileti almam lazım. Apartmanın önüne gelip direk asansöre bindim. 3. kata basıp sabırsızca bekledim. Asansör durunca koşarak zile bastım. Aslı evde olduğu için direk kapıyı açtı. Ben hiçbir şey demeden laptop elime alıp acilen Mardin'e uçak biletimi almaya koyuldum. Tabi bunları yaparken Aslı bana şaşkın şaşkın bakıyordu tabi ona da açıklama yapmam gerekiyordu. Direk konuşmaya başladım.

-Mardin'e gidiyorum. dedim

-Ne?Neden?Niye bir şey mi oldu? dedi art arda soruları sıralayarak

-Babam kalp krizi geçirmiş ve şuan yoğun bakımda yatıyormuş ve annem beni aradı son bir kez babanı görmek istersin diye düşünmüştüm dedi annem bana. dedim

Ve artık kendimi tutamıyordum ve ağlamaya başladım.

Aslı canım arkadaşım sarıldı bana sağ olsun hiç yalnız bırakmadı beni şu zamana kadar. Artık kendimi toplamam gerekiyordu. Akşam 8'de uçağım vardı hazırlanmam lazımdı.

Aslıdan ayrılıp zorda olsa konuşmaya başladım.

-Akşam 8'de uçağım var canım hazırlanayım ben. dedim

-Tamam canım bende sana yardım edeyim. dedi

Başımı sallamakla yetindim. Aslıyla benim odama doğru gittik ve gerekli olan veya olacak bütün eşyalarımı koydum bavulun içine bir bavul birde kol çantam vardı rahat bir yolculuk olsun diye bide bavullarla uğraşamam. Saate baktığımda 5'e gelmişti. Zaman ne kadar çabuk geçmişti öyle. Üstümü falan giyinmeye başladım. Siyah kot pantolon ve siyah salaş buliz ve bir polar giyip odadan çıktım. Hemen Aslı'nın yanına gidip sarıldım oda bana sarılıp konuşmaya başladı.

-Tamam bir şey olmayacak uyanacak baban. dedi ve daha sıkı sarıldı.

-İnşallah canım inşallah. dedim ve ondan ayrılıp

-Artık gitmem gerek. dedim ve kapıya doğru yürüdüm

-Gidince bana haber ver. dedi

-Tamam dedim.

Ve siyah vanslarımı giyip çıktım.Yoldan geçen taksiyi durdurup bindim. Yaklaşık 20 dk sonra hava alanına gelmiştim. Uçağın kalkmasına 30 dk vardı daha, bende içeri girip beklemeye başladım. Sonra uçağın adı anons edilince yerimden kalkıp uçağa doğru ilerledim ve yerimi bulup oturdum.

2 Saat Sonra

Mardindeydim artık 5 yıl önce terk ettiğim şehir memeleketim Mardin etrafa boş boş bakmayı kesip. Annemin ismini rehberde aradım babamın hangi hastanede olduğunu bilmiyordum.Annemin ismini bulunca hemen aradım 3. çalışta telefonu açtı.

-Alo anne dedim
-Efendim kızım dedi sesi gayet iyi geliyordu.
-Anne hangi hastanedesiniz ben Mardine geldim dedim ve annemin cevap vermesini bekledim.
-Mardine geldin mi? dedi neden kekelemişti mi şimdi.
-Evet Mardindeyim siz hangi hastanedesiniz dedim.
-Eve gel kızım ben evdeyim burdan birlikte gidelim dedi.
-Tamam dedim

Hemen bir taksi çevirip konağın adresini verdim.Bir süre sonra eve geldim.Dışarda bir sürü araba vardı umursamayıp içeri girdim.Avluda kahkaha sesleri geliyordu hemen avluya daldım evet bildiğiniz daldım.Herkesin gözü bendeydi benim ise sadece kahaka atan babamdaydı.

THE END...