Dışarısının soğukluğu ikisinin de tüylerini diken diken yapmıştı.
"Hava kararmış." Dedi Lenora, açık mavi saçları gecenin karanlığındaki tek yıldız gibi parlıyordu.
Yürümeye başladılar. Karanlıkta tek görebildikleri birbirleriydi.
Lenora yanındaki kıza baktı. Koyu kahverengi kısa saçları karanlıkta neredeyse gözükmüyordu, gözleri ise en derin ormanlar kadar canlı yeşil ve mavi karışımıydı.
'Doğanın kızıymış gibi görünüyor' diye iç çekti.
" Yarın da tiyatroya gidelim mi?...heyy Lenora?" Kız elini dalgın mavi saçlının yüzünün önünde salladı.
"Hıh...? tabii gideriz yarın da. "Kısa bir sesizlikten sonra içini kemiren bir şeyler olduğunu hissetti ve "Alice sencede çok garip değil miydi?'
"Tiyatrocu mu? Tiyatro mu?"
"İkiside,hem bu kadar vahşet içeren bir sahnede neden bir çocuk şiir oku ki? Hem de adam da çok garip bir auraya sahipti-"
Birden adamın kapı kapanırkenki bakışı aklına geldi ve tüyleri ürperdi. Konuşamadı, sesi çıkmıyordu sanki biri onu boğazından sıkmıştı ama o arkasını dönmeye korkuyordu.
"Lenora?...AHK"
"İyi misin?" Hafifçe kıkırdayarak Alice baktı ve elini uzatıp onu düştüğü yerden kaldırdı.
Sesizce bu olaya gülerek yollarına devam ettiler.
Ama asla
Unutmayın
Karanlığın da gözleri vardır. Sahnede karanlıkta kalan tek taraf izleyicilerdir.
***********
"Gitme, nolur gitme! LENORA "
Yemyeşil boş bir arazide tam ortada duruyordu çimenler beline hafif hafif değiyordu.
Birden adını duyunca sesin geldiği yere baktı. Bembeyaz teni simsiyah saçları olan ve simsiyah giyinmiş genç bir çocuk vardı.
Kız doğru yürümeye başladı ama yürüdükçe içini korku kaplıyordu.
En sonunda çocuğun dibine geldi. Çocuk yere doğru bakıyordu ve kömür gibi saçları yüzünü kapatıyordu.
Lenora sağ eliyle saçlarını biraz itti ve nazikçe yüzüne dokundu ve kafasını kaldırdı.
Ama korkuyla elini geri çekti ve arkaya doğru sendeledi. O kişi tiyatrocuya çok benziyordu ama çocuğun gözleri koyu maviydi ve o kadar çok ağlamıştı ki gözleri kızarmıştı.
Lenora uzaklaşacakken çocuk onun bileğini yakaladı. Duyulmayacak kadar kısık sesle bir şeyler diyordu.
Lenora çok korktu ve elini çekmek istedi ama çocuk o kadar sıkı tutuyordu ki onu ittirmek zorunda kaldı ama çocuk bir adım bile kıpırdamadı.
Çocuk Lenora' nın gözlerine sinirli bir şekilde baktı ve kolunu kendine doğru çekti.
Sanki uçup yok olacak bir kuşmuş gibi sarılmaya çalıştı ona ama bu Lenora' yı panikletmişti.
"Bırak!... BIRAK BENİ!"
Lenora bu sefer tüm gücüyle onu itirirken arkasındaki çimenlere takıldı. Çocuk onun kafası yere çarpmasın diye eliyle tuttu ve yere düştüler.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
• KANLI BİR TİYATRO •
Teen Fiction"ölüm müydü yaşamı sonlandıran yaşam mıydı içinde bizi defalarca öldüren yeşil huzuru sağlar mıydı ellerin kan kırmızısıyken giden mi? kalan mı üzülür ikiside birbirini özlerken kimin kaybıydı bu? Ne ölümün ne yaşamın, ne geleceğin ne geçmişin ruhl...
