The Song of Teardrops (Van Doren Series #3)

Chapter Six

The Phoenix

Isa akong batang lalaki, at wala akong alam sa mga pangyayari sa kahariang ito.

Ito ang parati kong pinapaalala sa sarili habang naglalakad sa bayan ng Axiom. This has been probably the scariest walk I ever did. Everything here seemed to be so unfamiliar and I'm alone. At nakakatawa ring isipan... Dahil lahat ng naririto sa bayan ay mga masasayang nilalang, halata na wala silang kaalam-alam sa mga pangyayari.

I wonder what they would do if they found out that their King is now dead? The King that I've no doubt that many must've loved. Kahit na hindi siya nakausap man lang, makikita ko pa rin sa mukha ni Lady Tauriel habang nagkukwento siya tungkol sa kanya... Mabuti siyang Hari. At napakalaki ng kanyang parte sa kung ano man ang nangyayari sa pagkatao at kalagayan ko ngayon.

I was also so close in meeting him.

Napayakap ako sa sarili at tumakbo sa isang gilid. I gasped when I saw someone behind me. Kumunot ang noo nang mapansin ang isang lalaki. Nakatayo siya sa gitna ng mga nagkukumpulan na mga tao. He seemed unbothered by the people and he's looking so confusedly at me. Nagsimula siyang maglakad papalabas roon.

I gasped and took that opportunity to run. Pumasok ako sa gubat ulit. Nilabas ko ang patalim ko nang marinig na ang mga hakbang na sumunod sakin. Nahihibang na ba ang lalaking ito? Sino ba siya?

I stopped and immediately turned around. I lifted my dagger to him. Mabilis siyang natigilan at naguguluhan pa rin akong tinitignan. He raised both of his hands. "I mean no harm..." he murmured.

He looks like a few years older than me. He has beautiful features but he has an odd skin color. Mapula-pula ang kulay ng katawan niya at ganun rin ng kanyang magulong buhok. Nakasuot siya ng malumang kasuotan lang. Itim ang kulay ng mga mata niya at may mga marka sa katawan. They look like symbols... The ones that are imbedded on his skin from his arms to his neck look like symbols that I don't understand.

"S-Sino ka?! B-Bakit mo ako sinundan?!" Giit ko.

Mas lalo lang kumunot ang noo niya sakin. "You... You can really see me?"

"See you?" Nalilito kong tanong at marahas na napailing-iling. "Ano ang akala mo sakin? Bulag?" I pointed my dagger at him even closer.

He dropped his hands and shook his head. "There's no need to be aggressive. Gusto ko lang malaman kung paano mo ako nakikita... sa ganitong anyo ko. Iyon lang ang rason kung bakit kita sinundan."

"Hindi ko alam!" asik ko. "Wala kong alam sa mga pinagsasabi mo... Huwag mo na akong sundan pa!"

"You're not supposed to see me. No one should..." He murmured. "Especially not a girl."

Nanlaki ang mga mata ko. "Paano mo nalamang babae ako?!"

Nagkabit-balikat lang siya at tinulak ang kamay kong may hawak-hawak na patalim na nakatutok sa kanya. "Hindi ka ganun kagaling magpanggap. Hindi rin naman nakakatulong ang ikli ng buhok mo... Pero pwede na kung may pinagtataguan ka nga..."

Napasinghap ako. "Anong klaseng nilalang ka ba?! B-Bakit ka sumunod sakin dito?"

He heavily sighed, still look so confused by my presence in front of him. Nalilito rin naman ako sa kanya. "I saw you came out of the Court of Honor... Kagagaling ko lang rin doon. I saw what happened inside and what they did..." Pagbabago niya sa usapan. "I'm thinking that was why you had this disguise."

Don't trust anyone. One the few words Lady Tauriel used to warn me about. I shouldn't trust anyone, or answered anybody's question about me. Aalis ako ng Axiom ng mag-isa at nakatago sa likuran ng katauhan ng isang batang lalaki. Aalis ako... Babalik ng Theros at makikipag-ugnayan sa Hari ng Orioth... At kailangan kong ililigtas ang sarili ko mula rito... sa kahit anong paraan pa man.