CEHENNEMDEKİ KELEBEKLER

Cehennemdeki Kelebekler.

Kelebeklerin ömrü bir gündür. Ben neden hâlâ hayattayım?

Ömrü bir gün olan kelebeği, bir asırdır cennet adlandırdıkları bu dünyada acımasızca yakıyorlar. Sonra bedenine madde enjekte ediyorlar. Yeniden diriliyor. Yeniden yakıyorlar.

Acımaları yok.

Küçük bedenini, güzel kanatlarını söküyorlar ve sonra diyorlar ki; uç hadi kelebek. Uç ve özgür ol.

Kelebek uçamıyor. Kanatlarını söktüler çünkü. Ama ucunda özgürlük olan bu cehennemden kurtulmak için bir şeyler yapması gerek.

Kelebek sürünüyor. Özgürlüğe doğru. Kanlar içinde, acıyla. Bir ışık giriyor bakış açısına. Beyaz bir ışık.

Kelebek gülüyor. Özgürlüğü buldum, kurtuldum diyor. Ama bilmediği bir şey var.

Bu ışık, özgürlüğün değil, ölümün ışığı.

Kelebek durmuyor. Sürünmeye devam ediyor. Özgürlüğü öyle çok istiyor ki ölümü özgürlük olarak kabul ediyor.

Belki de doğru olan budur. Belki de özgür olmak için, ölmek gerekiyordur.