CEHENNEMDEKİ KELEBEKLER

18.Bölüm: Cehennem Bir Adım Uzakta.

.

18.Bölüm: Cehennem Bir Adım Uzakta.

Ben mi yanlıştım? Kararlarım mı? Yoksa yaptıklarım mı?

Neyi doğru yapmıyordum ki hep çaresiz durumda kalıyordum? Nasıl oluyordu da hep ölümle burun buruna geliyordum? Kazanmak için ne yapmam gerekliydi?

Düşünüyordum. Aslında ben hep düşünüyordum. Beynimi yiyip bitiren düşünceler hiçbir işime yaramıyordu ama. Sadece ruhumu sömürüyordu, başka da hiçbir şey.

Diyordum ki Volkan'ı neden tutuklamadım? Gerçekten tek sebep ortağım olması mıydı? Yoksa anlaşma yaptık diye mi? Sebep çok farklıydı ve bu ikimize de açıktı.

"Ufuk Bey'in selamı var," dedi karşımdaki adam. "Seni sevdiği için bir dilek hakkı sunduğunu söylemişti. Ölmeden önce son bir dilek hakkı."

"Lütfunuz için teşekkürler," dedim kinaye ile. "Bu iyiliğinizi hiç unutmayacağım."

"Söyle bakalım ne istiyorsun?"

"Biri ile konuşmak istiyordum," dedim adamın gözlerinin içine bakarken. "Son defa."

"He canım he," dedi adam silahı sallayarak. "Arayıp kimlerese haber uçuracaksın, ben de izin vereceğim öyle mi? Yemezler."

"Son dilek demiştiniz. Yerine getirin."

Adam yüzüme baktı ve telefonuna uzandı. Ben söylediğimi kabul ettiğini düşünmüştüm ama o kendisi birini arıyordu. Bir iki çalıştan sonra telefon açıldığında "Ufuk Bey," dedi adam yüzüme bakarken. Ufuk'un adını duyduğum gibi dikkat kesildim. "Biriyle konuşmak istiyor." Adam birkaç saniye karşı tarafı dinledi ve "Kimle konuşacaksın?" diye sordu bana.

Hiç düşünmedim. "Volkan Demirci."

Adam söylediğim ismi telefonun diğer ucuna aktardığında düşündüğümden daha uzun süre bekledi ama cevap almış olacak ki, üstelik pozitif bir cevap, yüzü asıldı. "Ama abi," demeye yeltendi fakat karşı tarafdan susturuldu. "Peki abi."

"Komiser'im herkesin canı tehlikedeyken ne yapıyorsunuz?" dediğini duydum Emir'in. "Hiç olmazsa Nur'u arasaydınız. Gerçekten o adamı mı arayacaksınız?"

"Kalp kırdım Emir," dedim net bir sesle. "Ölmeden önce bırak da sevap işleyeyim."

Emir bir şey demedi ama bu durumdan hiç hoşlanmadığını verdiği nefesten anladım. Ardından benden numara bekleyen adama ezbere bildiğim numarayı tek nefeste söyledim.

Telefon birkaç saniye sonra açıldığında adam hoparlöre aldı. "Efendim?" dedi diğer taraftan. Sesini duyduğum gibi gülümsedim.

"Volkan. Benim, Rüya."

Sesimi duyduğu an doğrulduğunu hissettim. "Komiser? Neden başka numaradan aradın? Neredesin?"

Her zaman yaptığı gibi yine benim için endişeleniyordu. Bu sefer haklıydı da. "Volkan dinle, fazla zamanım yok." Kimseyi umursamadım çünkü biliyordum, şu an değilse hiçbir zaman. "Kalbini kırdıysam eğer özür dilerim." İstemsizce gözlerim doldu.