Benim hikayem. Bunlar benim yazdıklarım. Size hayat veren de bendim. Tüm cezalarınızı veren de. Tanrıyı suçlarsınız hep. Aşıkları sevmez, kimseye acımaz, kalpten yoksundur. Ben acılarını hafiflettim. Bana karşı geldiler. Baş kaldırdılar. Benim verdiğimi izinsiz aldılar.
Tanrı nedir? Hayat veren mi? Yoksa alan mı? Adaletsiz mi? Sizi sevmeyen mi? Sizin için tanrı taptığınız mı yoksa bırakmadığınız bir kırmızı ip mi? Elinizle yaptığınız mı yoksa görmeden inandığınız mı? Kim o sizin gözünüzde ve ya kalbinizde? Ya da şöyle sorsam kalbinizde mi?
Aşıklar tanrıyı unutup tüm aşklarını birbirine verdikleri için tanrı cezalandırır onları derler. Hayır. Bilmeden konuşmayın.
Ben. Onların tanrısıyım. Adım Jung Hoseok. Hayatını öğrendiğiniz şu iki zavallı aşığın yaratıcısı ve celladı. Son kazalarıyla birlikte onlara olan emanetini alan bendim. Bana lanet okuyorlar. "Niye?" Her kes bunu sordu. "Onca acı ve kederden sevgilisi tarafından unutulan Jungkookun çektiklerinden sonra. Taehyung sonunda onu hatırlamışken. Bu eksik son nedir?" Her kes bitti dedi.
"Sen yine yapacağını yaptın."
"Nefret ettiğin aşıkları ayırdın."
"Kötüsün. İğrençsin."
Duyulması hoş olmayan lakırtılar ve daha da fazlası...
Hakettim mi? Soruyorum hakettim mi? İnsanlardan daha mı kötüyüm? Onları huzura kavuşturdum ama siz zavallılar bu dünyadaki varlıklarını istediniz. Onların acılarının sadece parmak ucu kadarını bile görmek istemediniz.
Küstah kişi, kadını üzerine gül koklayan. Kendi kanına kıydı...
Sarhoş avare , benim değer verdiğime acımadan el kaldıran. Onun canını acıttı...
Ömür boyu acıları katmerlenecek. İzin vermem. Değer verdiğim cana acı çektirene mutlu olsun.
***
Ondan yardım istemem gerek. Başaramıyorum. Olmuyor. Bir şekilde yaparım diyordum. Yoruldum artık Namjoon...
Ölünceye kadar yanında olduğumuz insanlara yardım edemiyorum. Hep inandım eğer hatırlıyorsak bir nedeni vardır diye. Geri getire biliriz onları diye. Ama neden bitkin düştüm ve bırakmak için yalvaracak raddeye geldim?
Lütfen! Bize yardım eden. Yardım et! Yoksa bu yükle yaşayamam. Görevimi başaramadım biliyorum. Belki de hiç başaramayacaktım aslında. Sadece bunu anlamam istendi. Lütfen değer verdiklerimi geri getir! Ya da hafızama kazınan kareleri al benden!
***
Ah Namjoon ve Jin. Size yeni bir hayat vererek çok fazla acı yükledim. Dileğiniz. İmkansız kadar zordu. Ama yalvarışlarınız kalbimi deliyor. Yolunuzun kesişme zamanı geldi. Değer verdikleriniz yeni bir hayatta. Yeni bir yaşamda. Mutlular. Artık sizin de acılarınız son bulsun. Onlarla karşılaşacak ve unutacaksınız. Geçmişinizi. Şimdinizi. Yaşadığınız acı ve deneyimleri. Geçmiş yaşamınızı. Hatırlamak en büyük bedeldir. Anutmak bazen acı bazense ödüldür. Sizin için ödülüm bu. Artık rahat bir nefes alabilir ve yaşamınızı sürdüre bilirsiniz...
Kim Taehyung.
Jeon Jungkook.
Min Yoongi.
Park Jimin.
Min Namjoon.
Park Seokjin.
Kim Chin Sun.
Sizin için yazılanı en iyi ve kötü yanlarıyla yaşadınız. İsyan ve ağlayışlarınız. Acı ve ızdırap içinde de olsa bir yaşamı başa vurdunuz. Size verilen bu yaşamı dolu dolu yaşayın. İkinci yaşamınız boyunca bir birinize sahip çıkın. Sizler benim gözdelerim ve izlediklerimsiniz. Yanınızda olacağım. Size yardım edeceğim. Hatalarınızın bedelini her şekilde ödeyen sizler bu hikayenin mutlu sonunu hakettiniz...
-------------------
Son...
Mutluluğa mı götürür acıya mı?
Hatasız olanınız var mı?
Mutlu son olması için illa ölmek mi gerek?
İkinci yaşam verilir mi bize?
