Ortam zifiri karanlık, yerde yatan adama bakıyorum başım dönüyordu, bir el ağzımı kapatmıştı gözlerimi çevirmeden kendimden geçtiğimi hissettim.
Etrafa bakıyorum başım çatlıyor. Ellerimin altında yatan köpeğim ve ben arabadayım. Araba hızlı gidiyordu ama kafamı kaldıracak gücüm yoktu. Bir saat içinde ne olmuştu bana, inanamıyorum.
Ön koltukta arabayı süren Pembeydi. Bana bu şekilde davrandığını anlamıyordum. Çok gergin sinirliydi.
" Uyandın mı.?"
Gelen sese doğru baktım. Bu şekilde beni alıkoyması hiç hoş değildi. Bana fidyesini alacak bir kurban gibi davranıyordu. Kendimi doğrultmamla başımı kaldırmam çok zor gelmişti.
"Bana ne yaptığını zannediyorsun.!"
Biraz sessizlik...
" Bunu bu şekilde yapman gerekmiyor.! Ya öldüyse o zaman düşündün mü.?"
Aynadan bana bakıyordu sessizlik bozuldu...
" Bu oyuna bir son verdim.!"
Sinirlerim tepeme çıkmıştı. Çok sorumsuz umursamaZ, ve soğukkanlı bu kişi arkadaşım Olamazdı...
" Ne diyorsun.! Evet başta öyleydi. Ama..."
Ani frenle arabayı durdurdu. Bana kafasını çevirmişti.
" Bu Lanet yere senin yüzünden gelmiştik.!" Unuttun mu.?"
Beni suçluyordu, inanamıyorum. Sen benim biricik arkadaşımdın, şimdi düşmanımmış gibi bakıyordu.
Zamanla bana bu kadar öfkeli ve kin besleyecegini düşünmemiştim.
" Ona aşık oldum.! Bu benim elimde olan bir şey değil."
Tekrar arabayı kullanmaya başlamıştı.
" Ona bir not bıraktım. Seni bir daha merak edeceğini sanmıyorum."
Soğuk konuşmaları beni korkutuyordu.
"Not mu.? Benim yerime böyle bir karar nasıl verirsin ya.! Düşmanım gibi davranıyorsun."
Yüzündeki o gülümseme dahada aynada belirginleşmişti.
" Sana söylemek istemiyordum ,ama Annesi ile anlaşma yaptım. Senin evinin borcunu ödedi..."
Ne saçmalıyor bu kız deliricem Annesi ile plan mı yapmış, para mı almış çıldırmak üzereyim.
" Hemen durdur arabayı.!"
Çok sıkılmıştım bu konuşmaya daha fazla tahammül edemiyordum. Sinirden ağlamaya başladım, kendime ve çok sevdiğim arkadaşıma bunu yaptığım için çok üzgündüm. O benim iyiliğimi düşündüğünü sanıyordu.
"Ağlama boşuna o adam için.! O seni kullanıyor görmüyormusun.? İntikam alıyor herkesten."
Gerçekten İntikam için mi benimleydi.? Yaşadıklarımız yalanmıydı. Beni kullanmış olamazdı.
"Hayır.! Beni kullanmıyor.Sana inanamıyorum."
Kafasını sallıyor, yola devam ediyordu. Daha fazla kavga etmek için gücüm yoktu. Şimdi nereye gidicektik, merak bile etmiyordum. Max köpeğim onun yanımda olması bana güç veriyordu, şimdi hayatımızda bizi neler bekliyordu bilmiyordum.
Durduğumuz yerde otel vardı, bu gece burada kalmak için yer ayırmıştı.
" Çok sağol ya.! Parayı fazla aldığına göre tatil de yapabiliriz.!"
Otelin önüne yaklaştık güzel bir mekandı. Oktayla kaldığımız mekandan en az beş saat uzaktaydı. Odaya geçtiğimiz zaman gözüm hemen telefonları aradı, Oktaya ulaşmam gerekiyordu. Yataklarda yerimizi alırken uykuya dalmak için uzanmıştık, Pembenin uykusu çok ağır olurdu, önce onu uyutmalıydım.
Yavaşça elim telefona gitti. Sessiz olmalıydım.
Telefonu aldım ve tuşlarına basmaya başladım. Çalıyordu... Telefonu Açan kimse yoktu...
" Kahretsin."
Şansımı tekrar tekrar deniyordum.
"Alo."
"Aloo."
Sonunda telefon açıldı...
" Oğlumdan uzak dur.! Bir daha arama onu. Hafızasını kaybetti seni hatırlamıyor.."
Duyduklarıma inanamıyordum. Telefon yüzüme kapandı.
" Olamaz.!!!"
