Savior Angel

12.bölüm Bu Gece

Söyledikleri beynimde bomba etkisi yaratmıştı sanki ne cevap vereceğimi nasıl davranacağımı bilemiyordum.
Kendince çok haklıydı ama Ben bu duruma alışamıyordum.

Sadece söyledikleri ile kaldı tek bir kelime olsun söylemeden odasından çıkmıştım oda beni durdurmamıştı. Sınıfa girer girmez çantamı alıp direkt çıktım sınıfta kimse olmadığı için şükrettim.

Daha 3 ders vardı ama ben bu kafa ile dersleri dinleyebileceğimi sanmıyordum. Koşar adımlarla okuldan dışarıya attım kendimi ve bir taksi çevirip evin yolunu tuttum.

Yarım saatlik bir yolculuktan sonra sonunda eve varabilmiştim.anahtarla kapıyı açıp içeriye girdim zili çalma gereksinimde bile bulunmadan kimse yoktu sanırım yada odalarına çekikmişlerdi bilmiyorum

Odamın kapısını açıp içeriye girdim olanları düşünmek istemiyordum. Taehyung'a haksızlık yaptığım kafama bir balyoz misali çarptı. Tanrım ne olur bana yardım et ne yapacağımı bilmiyorum ona karşı bir his vardı ama korkuyordum işte hemde çok korkuyordum. İlkim olacaktı bu his karnımda kelebeklerin uçuşmasına neden oluyordu.

Yatağımda biraz uzaıp oyalandıktan sonra kafamı dinlendirmek düşünmek istiyordum ondan bir kaç gün uzak durmak bazı şeyleri tam yerine oturtmak için

Aklıma bir anda ormanda ki dağ evimiz aklıma geldi orası sessiz düşünmek ve kafa dinlemek için mükemmel bir yerdi. Aniden yatağımdan kalkıp dolabımdaki küçük valiz çantayı çıkarıp elbiselerimi doldurdum.

Hızlı adımlar ile aşağıya inip anneme seslenmeye başladım.
Çok geçmeden annem mutfak kapısından çıkıp yanıma kadar geldi
"ne oldu bebeğim" hızlıca konuşmaya başladım.
"anne ben kendimi hiç iyi hissetmiyorum bir kaç günlüğüne ormandaki dağ evine gitmek istiyorum" anneme yalan söylemekten nefret ediyordum. Ama yapacak bir şey yoktu aslında yalan söylemiyordum ama yine de gerçekleri de söylemediğim aşikardı.
Annem endişeli bir şekilde yüzümü avuçlarının içine alıp
"neyin var canım bişey mi oldu bana anlatabilirsin?" o an herşeyi anlatmak geldi içimden ama yapamazdım annem ne olursa olsun yanımdaydı ama böyle bir durumu kabul edeceğini zannetmiyordum.
"bişey yok sadece çok sıkıldım okuldan biraz kafa dinlemek istiyorum endişelenme" bakışlarım anneme odaklanırken
"sen kendini nasıl iyi hissediyorsan öyle yap canım orası iyi gelecekse git sorun değil ama bana haber ver merak ederim" sesinde ki endişe o kadar belliydi ki kollarımı omzuna atıp sarıldım sıkıca
"merak etme haber veririm" kulağına fısıldar şekilde elimi omuzlarından çekip yanağından küçük bir öpücük alıp direkt odama doğru yürüdüm.

Bavulumu hazırlamıştım bile telefonumu cebimden çıkarıp taksi durağından bir taksi isteyip telefonu tekrar cebime koydum.
Bavulumun kulpundan tutup aşağıya doğru yürümeye başladım.
Salonda annem beni bekliyordu sanırım yavaş yavaş yanına yaklaşıp
"ben gidiyorum anne" sesimle bana dönüp yanıma geldi. Ve sıkıca sarıldı bana
"çok kalma bebeğim dinlen kafanı toparla beni de mereklandırma" kafamı onaylar bir şekilde salladıktan sonra kapıya doğru gittim kapıyı açıp kendimi dışarı attım.

Bir kaç dk yolda taksi bekledikten sonra taksi gelmişti. Taksiye bindim yolu şoföre tarif ettikten sonra kulaklığımı takıp kendimi yolun o güzel büyüsüne bıraktım

Kaç saat geçmişti bilmiyordum kafam cama yaslı bir şekilde duruyordum hala
Taksi bir kaç saniye sonra durup
"geldik efendim" şoförün sesiyle kulaklığımı kıllağımdan çıkarıp
"teşekkür ederim" deyip ücreti ödedikten sonra taksiden dışarı çıktım bagajdan bavulumu alıp eve doğru yürümeye devam ettim.

Anahtarı saksıdan alıp kapıyı açıp içeri girdim. Şömine yanında iki koltuk yerde eski zamanlarda kalma bir halı içerisi uzun süredir gelmememize rağmen çok temiz ve topluydu. Çünkü 2 hafta da bir annem hizmetçi yollayıp temizletiyordu. Hızlıca bavulumu bir kenara bırakıp şömineye doğru yürüdüm şükür ki kırılmış odunlar vardı sepette
Odunları şömineye yerleştirip çakmakla yaktım. Bir minder ve yastık alıp şöminenin yanında oturup şöminede yanan ateşe bakmaya başladım.