Saudade, Hyunho ✓

"Ben artık bencil olmak zorundaydım..."

"Zaman izimizi, ikimizi siler.
Kiminin acısı kalır, anıları gider..."

• Kahraman Deniz - Son Durağın

☆

"Changbin'i yarın yanına gönderiyorum."

"Niye ya? Gelmesin sonra bana trip atıyor. 'Beni kocamdan ayırdığın için sinirimi senden çıkaracağım Bang Hyunjin.' Ew ew ew, o sevgilini benden uzak tut."

Benim taklidimle ve dehşetle bakan gözlerimle Chan hyung kahkaha atmıştı. Tabii kas yığını olan sevgilisinden dayak yiyen o değildi, normaldi gülmesi.

"İtiraz yok bebeğim. Nöbetimi fırsat bilip doktor kontrolünü aksatacağını biliyorum."

Oflayarak arbadan ineceğim sırada Chan hyung beni durdurmuş ve yanağını göstererek göz kırpmıştı. Kıkırdadım ve uzanıp yanağını öptüm.

O benim her şeyimdi.

"Hyung bana haber vermeyi sakın unutma. Görüşürüz."

El sallayarak arabadan inip eve girdim. Yüzümdeki gülüş yok olurken rahatsız edici sessizlik beynimdeki seslerin duyulmasını sağlamıştı. Kontrole gitmeyi hiç istemiyordum. Ölecektim işte. Neden sürekli bir kontrol çıkartıyorlardı ki başıma?

Çocuklar bilmiyordu. Ufak bir kalp rahatsızlığı demiştim. Çünkü son anıma kadar mutlu olmalarını, öldüğümde bile bunu neden sakladığımı anlasınlar istiyordum. Beni anlasınlar istiyordum.

Bir süre aynadan kendimi izledim. Her insanın bir maskesi olurdu. Benimki gülüşümdü. Gülümsedim.

İyi olmalıydım.

Mecburdum. İyi değilsem bile iyi görünmek zorundaydım. Kalbim günden güne ölüyor olsa da, ben ölümü yüzümdeki bu gülümsemeyle karşılamalıydım. 'En azından mutluydu' demeleri gerekiyordu. Kalbimle beraber ruhumun da öldüğünü bilmemelilerdi.

Küvet sıcak suyla dolarken çeşit çeşit banyo toplarından birini seçmeye çalışıyordum. Lavanta kokulu olanı alıp dolan suya attım. Hoş kokusu her yere yayılırken bedenimi suya soktum, bu beni gülümsetti. Hayır, bu sefer zoraki değildi. Gerçekten gülümsetti.

O, aklımdan bir an olsun çıkmıyor olsa da yüzümdeki gülümsemeyi silmedim.
O'nun için her şeyden vazgeçmeyi göze almıştım ve o en büyük hayal kırıklığım olmuştu.

Artık herhangi birisi için bir şeylerden vazgeçmeyi göze alamazdım. Özellikle de kalbim bana bile zor yeterken kendimden ve ardımda kalan ailemden başka kimseyi düşünemezdim.

Ben artık bencil olmak zorundaydım.

~

💔

| 15.03.2023 |