BERDEL (düzenleniyor)

13. Bölüm

Bebeklerim çok özür dilerim ilk defa bu kadar uzun süre bölüm atmadım bu bölüm biraz uzun oldu zaten işallah beyenirsiniz, bide bişey söylicem kitabımı şu an 200 300 kişi devamlı bir şekilde okuyor ama yorumlar max 60 felan oluyor onuda ben sınır koydum diye mesela diyer bölüme sinir koyardım yorumu da oyu da azdı ve bu beni üzdü bu bölüm yorum ve oylarınızı bekliyorum<3

İyi okumalar...

Biz biraz daha konuşup kalktık, eve gidince direk odaya çıktım, üstümü değiştirdim yatağa uzandım, koştuğum için karnım ağrıdı.

"bugün koştun, ağrın var mı"

"şey, biraz var" böyle ilgilenmesi beni daha da utandırıyor.

Yanıma uzandı, dün yaptığı gibi karnımı ovalamaya başladı. o ovalyınca rahatlıyorum.

"berfu bişey sorabilir miyim" sesi değişik çıktı, önemli bir şey mi acaba.

"sor"

"şey, sen neden Şimşek'ten korkuyorsun" derin bir nefes alım, doğruldum artık beraber yaşayacağıma göre öğrenmeli.

"ben abim annem babam bir yere gitmiştik, yağmur yağdığı için eve döndük ben odama çıktım, abimde arkadaşı çağırdı dışarı çıktı, ama yağmur nasıl yağıyor gök gürlüyor odamda film izliyordum, aşağıdan silah sesi geldi. iki el ateş edildi, tam o an öyle bir gök gürledi ki sanki sabah oldu. ben hemen aşağıya indim, annem ve babam yerde yatıyorlardı kimse yoktu, konakta sadece ben ve iki cansız beden vardı, bedenim titriyordu bende orda can verdim. hiç unutmam abim yanıma geldi. bana nolduğunu sorduğunda, abi beni öldür demiştim, ben annem ve babam sız bir hayat düşünmemiştim, ambulans geldi. ama o gece sanki benim ölüm günümdü ben daha yedinci sınıfa gidiyordum. ben o gün yağmurun altıda saatlerce ağladım, amcam geldi beni ordan kimse kaldıramadı benim hep bir tarafım o gündü çocuk, o çocuk gök gürültüsünde ortaya çıkıyor "ağlıyordum, o çocuk çok masumdu be. O günü hatırlamak bende değişik bir his uyandırdı, ama artık yanımda bawer var.

"özür dilerim sormamlıydım" ya çok düşünceli, ama böyle yaparsa ben alışırım.

"anlatım içimde kalmadı iyi oldu, şimdi yatalım mı yorgunum" şu an onun yüzüne bakarak ağlamak istemiyorum.

Ben arkami döndüm ağlamaya başladım, bawer yine bana sarıldı beni göğüsüne çekti boynumu öptü, şimdi rahatladım işte. Onun bana dokunması bile bana iyi geliyor.

Kendimi uykuya teslim etim.

Sabah kalktığımda bawer kalkmıştı, ben dolabtan kıyafetlerimi aldım, bawer benimle hiç konuşuyordu banyoya girdim çıktığımda bawer yine benle konuşmadı, daynamdım.

"bawer bişey mi oldu neden böyle davranıyorsun" yani insan bir yerden sonra dayanamıyor böyle tavırlara. "acaba bi düşün ne olmuş olabilir" ne oldu ya.

"söyle bende biliyim" yani bilmediğim birşey yüzünden beni yargılaması saçma.

"ya dün akşam kasırga kasırga diye sayıkladın, kim bu kasırga ya" bi kahka atım. Ah bawer abimi kıskanmışsın ya. "sen beni kıskandın mı" yüzüme dokundu yanağımı okşadı. Ve bu beni ürperti.

"ben seni her zaman kıskanıyorum" utandım ya. Niye böyle şeyler diyor, ben fazlasıyla utanıyorum zaten.

"kasırga benim abim, yani ben abime küçüklükten beri kasırga derim, ben hasta olduğumda ağrım çok olur, abimde benim karnımı ovardı" şimdi o da mutlu oldu. Ve gülünce çok tatlı oluyor.

"hmmm" yangına bir öpücük kondurdum. Neden yaptımmm bunu. "ilk olmasanda son olucaksın" oda güldü, neden böyle bişey dedim ki, onu kendimden uzaklaştırmam gerek.