Yıllar önce.
Kendimi kelimelerde bulacağımı anladığım an bir karar vermem gerektiğinin farkına vardım ancak kelimelerin beni nereye taşıyacağını bir türlü kestiremiyordum. Bu bilinmezliğin önemsiz olduğunu, o zaman tüm kalbimle bağlanacağımdan habersiz bir şekilde yazmaya başladıktan sonra anladım.
Ve öyle çok benimsedim ki günün sonunda kendimi hep onların yanında buldum.
İçimde dolup taşan, bana çığlık attıracak duygularımla birlikte her defasında harflerin akışını seyrettim. Yazıyordum, her nefeslerini inşa eden kişiydim, kelimelerden oluşan canları benim kalemimden kopmuştu ancak hiç de öyle hissettirmiyordu. Sadece onları izledim ve bitirdim. Ardından size sunmamam için önümde bir engel olmadığını farkettim.
Hepiniz hoş geldiniz. Uzun bir süredir yoktum, bu zaman içinde kurgularımı arka planda yazmaya ve geliştirmeye devam ediyordum. Artık yavaştan geri dönmek istiyorum, bu yüzden benim için manevi değeri büyük olan bu kurgumla biraz deneyimlerimi yenilemeye karar verdim.
Umarım benimle birlikte yürümeyi seversiniz.
Evrenin içinde kaybolan, kulaklarda yankılanan ve bizi fazlalıklarımızdan kurtaran tüm çığlıkların sahiplerine ithaf olunmuştur.
____________________________
Ruhunu yakmışlar.
Ortaya çıkan yangından korkup kaçmışlar.
Ve bir daha uğramamışlar.
Görüyor musun?
Kaçanları. Yalanları. Ve asla seni tanımayanları.
Şimdi söyle, terketmeyecek misin geride yananları?
Koşmak istiyorsun, değil mi?
Ağaçlar yolu gösterir, ne de olsa en iyi onlar bilir seni.
Yananlar.
Yalanlar.
Yalanları yakanlar.
Şimdi söyle, nerede elinde çakmak tutanlar?
________________
Sıra sende.
Al eline çakmağı ve yak birinin canını.
____________________________
Tanıtım ilginizi çektiyse minik yıldızı parlatarak bunu belli edebilirsiniz. Şimdilik kendinize iyi bakın<3
