"Hello," mahinang sambit ko. Pinilit kong hinaan iyon para hindi marinig ng boss ko.
"Ang sabi ko ay gawin mong lalake ang anak ko, hindi ang samahan siya sa parlor!" Napapikit ako. Alam niya agad? Kakaalis lang namin doon at alam niya agad?
"Sorry po, hindi ko naman po alam na doon ang pun--" pinutol niya ang sasabihin ko.
"Sa ngayon ay hindi yan ang pangunahing gusto kong sabihin, but if I see you these days, be ready to your explanation," naging malumanay na ang pagkakasabi niya, hindi katulad kanina.
"Yes po. Ano po ba 'yon?" tanong ko
"I know my son, kahit bakla siya gaya ng palagi niyang pinapakita at sinasabi ay alam kong ihahatid ka niya, don't say your true address," sambit niya
"Bakit po?" naguguluhang tanong ko. Pahina ng pahina ang pagkakasambit ko, takot na baka marinig ng boss ko.
"Only your name is true. What is written on your paper is that you graduated from one of the best schools in the Philippines. I also put there that you are not as poor as a rat. You have your apartment, to stay. Your parents are in the US."
"P-Po?" gulat kong sambit.
Muntik na akong mapasigaw nang marinig ko iyon. Kong ganoon ay kasinungalingan lahat? Maliban sa pangalan ko. Bakit kailangang isinungaling ang ganoong bagay?
"Pero bakit po kailangang ilihim?"
"Think about it, magtataka siya pag nalaman na isang babaeng walang pinag aralan ang secretary niya. Hindi pipichuging companya ang pinag tatrabahuan mo, hija. Kong hindi ko lang nais na maging tunay na lalake ang anak ko ay hindi ako kukuha ng secretary na walang natapos."
Wala na akong ibang naintindihan sa sinabi niya, ibinaba ko ang phone ko nang marinig ko ang pagkaputol ng linya. Kaya ba hindi na question ang pagkapasok ko sa companyang 'to, kahit na hindi ako nakapag tapos ng pag-aaral? Kaya ba hindi nagtaka ang boss ko at hindi ginamit iyon para paaminin ako?
Patong patong pala ang kasinungalingan ko. Napangiti ako ng mapait, hindi ako ito. Hindi ko kayang manloko ng tao tungkol sa pagkatao ko, pero shempre wala akong magagawa. Napabuntong hininga ako.
Naramdaman ko ang pagsulyap niya dahil doon. Napaayos ako ng upo at nangapa ng sasabihin.
"Addres? Faster, lalakas pa ata ang ulan!" inis na sambit niya.
"Sa ano na lang, Sir. May ano... naiwan pa ako sa office, doon na lang po muna ako. Mag cucummute na lang po ako pauwi," hindi ako makatinging sambit ko.
Sumulyap muna siya bago tumango.
"Mag cocommute o magpapasundo sa lalakeng yun? Tsk!" sambit niya, pero hindi ko gaanong narinig. Napasulyap ako sa kanya dahil doon.
"May sinasabi ka, Sir?" Imbes na magsalita ay mas binilisan niya ang pagpapatakbo ng kotse. Hindi ko namalayang nakatitig na pala ako. Ngayong tinitignan ko siya na seryosong nag dadrive, para siyang lalakeng lalake.
Iisipin mong lalake siya pag ganito siya ka seryoso, huwag mo lang titignan ang pintura sa kamay niya dahil talagang mapapa isip ka kong ano ba talaga siya.
Lumakas ng lumakas ang ulan hanggang sa makarating kami. Mabilis akong nagpaalam. Hindi ko na siya hinintay na magsalita at tuloy tuloy na pumasok. May iilang empleyado pa doon at siguradong na stranded sila.
Bigla akong nagsisi na dito tumigil, medyo bumabaha na din kasi.
Pumasok ako at nag tago para tignan kong naka alis na ba ang kotse niya. Nakahinga ako ng malalim nang umandar ito at umalis. Ilang minuto saka ako lumabas, pero nagulat ako nang medyo tumaas na ang baha. Hala, paano ako makaka uwi nito?
Narinig ko din sa iba na magpapalipas na lang sila ng gabi sa isang hotel malapit.
Titigil naman siguro ang ulan. Hindi naman siguro hanggang bukas 'to. Hihintayin ko na lang humupa. Nanlumo ako nang isara na ng security guard ang pinto. Wala akong nagawa kundi maupo sa gilid, sa gilid na medyo nauulanan.
Tinaas ko ang kamay ko para damhin ang patak ng ulan. Nababasa na ako, ganoon din ang ilang taong naiwan dito.
Nagulat ako nang biglang may pumunta sa harap ko. Ang masama na titig niya ang unang nakita ko.
"Ikaw! Anong bang meron sayo!" Inis niyang sambit at bigla akong hinila para tumayo. Tatanungin ko sana ang ibig niyang sabihin, pero mas nagtataka ako kong bakit siya nandito.
Nakasando siya ng panlalake at naka jersey short. Hindi ako mapakaniwalang lalakeng lalake siya sa suot niya. Oo at lalakeng lalake din siya pag nakasuot ng pormal na damit, pero iba ngayon, bakat na bakat ang matigas nitong mascle. Hindi aakalaing bakla ang lalakeng 'to na kagagaling lang sa parlor.
"Sir? Bakit ka nandito?" tanong ko, pero hinila niya lang ako at naglakad.
"Sir? Saan tayo pupunta? Sir?" Hinarap niya ako at tinignan ng masama.
"Nakikita kita mula doon," sabay turo sa building na medyo malayo, kaya namang lakarin, na nasa kabilang kalsada lang. Condo unit iyon. "Anong akala mo sa'kin? Walang puso? Balak mo bang magpalipas ng gabi doon!?"
Kong ganoon ay isa doon ang condo niya? What? So doon lang siya pumunta kanina? Sana hindi niya nakita ang ginawa kong pagtago kanina!
"Hinihintay ko lang naman na tumila, Sir," mahinang sambit ko.
Hindi siya nagsalita at muli akong hinila. Tumawid kami kahit na hanggang tuhod ang baha. Sana lang ay hindi mabasa ang importantemg bagay sa bag ko. Kahit may payong kasi ay nauulanan pa rin ako, hindi kami kasya sa payong niya.
BINABASA MO ANG
Seducing The Gay CEO
Romance"As a breadwinner of the family, I will do everything." -Gillian Guzman Bilang isang mahirap, pera ang laging katapat. Gillian Guzman, the woman who was paid to seduce and turn the well -known Gay CEO of a large company into a real man. What coul...
