tesadüf

belki de yanlış anlamışımdır!?

Yankı'dan...

Başak'ı sinir etmek için ona "seni Derin sandım" dedim çünkü onu sinir etmeyi seviyorum. Amacıma da ulaşmıştım sinirden köpürüyordu sonra Mert geldi ve Başak'ın elini tuttu ben de şaşkınca Mert'in Başak'ı tuttuğu eline içimden küfür ederek bakıyordum Başak'a öyle sahipleniyordu ki bazen sinirime dokunmuyor değil zaten önemi yok."seni o herifin yanında görmek istemiyorum" diye fısıldadı Mert piçi ardından Başak bana baktıktan sonra herhalde korkunç görünüyordum "sen kimsin ki?" Dedi Mert'e Mert de ''seni seven adam" dedi sinirleniyorum ama kesinlikle kıskançlık değil sadece bir çekim hissediyorum.Başak'ın koluna dokundum neden dokunduğumu ben de anlamadım sadece kızların üzülmesine katlanamıyorum birden kız kardeşimi hatırladım. Kanser olduğunu öğreninceki tepkisi...
"Sen Derin'i aramıyor muydun?" Diye cevap verdi Başak anca düşüncelerimden sıyrılarak elimi ondan çektim. Başak çantasını aldığı gibi okulun çıkışına yöneldi "seninle sonra görüşeceğiz" dedi Mert . Ben de "memnuniyetle teke tek uygun mu" dedim piç kurusuna."tabi, senin ağzını burnunu kırmak için kankalarıma gerek yok" diye karşılık verdi"kim kimin ağzını kıracağı belli hadi Başak'ı bekletme koştur belki biri kaçırmıştır?" Diyerek dalga geçtim o da "görüşecez" deyip hızla yanımdan uzaklaştı şimdi derse gireceğime hiç değmez çünkü zilin çalmasına nerdeyse 15 dakika olduğu için artık sabaha müdür yardımcısına hesap vermem gerekecek daha doğrusu üçümüz...

Okul çıkışına yürürken şok oldum Mert'in ellerinin arasında Başak'ın elleri...
Mert ona öyle bir bakıyordu ki ... onlara dalmış gitmişken Başak sanki benim ona baktığımı hissetmiş olmalı ki o mavi gözleri bir anlık beni buldu ben de kafamı başka yöne çevirdim ve yavaş yavaş yürümeye başladım. Mert ona anlamlı sözler söylediği belliydi ama benim tek anladığım Başak'ın "belki de deneyebiliriz" demesi oldu sanki aldatılmış gibi hissediyorum belki de benim ona hissettiğim çekimden dolayıdır. Onların önünden geçerken nefretle baktım ikisine ve okuldan çıktım. Arabama babamın beni kandırmak ve gözüme girmek için aldığı sadece arada okula gitmek için kullandığım araca atladım aslında 18 yaşımda olduğum için şanslıyım sadece annemin ve babamın bana söylemediği sebeplerden dolayı okula geç başladım. Hastanenin önüne geldiğimde hızlıca arabayı park edip girişe yöneldim sinirimin geçmesi için kardeşime ihtiyacım vardı onunla sohbet ettiğimde içim rahatlıyordu. Asansörde 3. Katta olan 'kanserli hastalar' tuşuna bastım. 306 numaralı odanın kapısını tıklatıp içeri girdim. Yağmur'u yatağında masum bir şekilde uyurken buldum varlığımı hissetmiş ki gözleri aralandı. Denizleri bile kıskandıracak kadar güzel olan masmavi gözlerini görünce gülümseyip yatağının ayak ucuna oturdum. Beni görünce gözleri parladı.
"Merhaba" diye fısıldadı
"Günaydın" deyip alnına bir öpücük kondurdum ve ekledim"bugün nasılsın?"
"Ben iyiyim de sen neden üzgünsün?" Dediğinde şaşırdım. Bu kadar belli mi ediyordum.
"Abi ben 12 yaşındayım artık seni çok iyi anlayabilirim ne oldu anlat"
"Hiç birşey" boşver dercesine elimi salladım.
"Hayır abi lütfen anlat biliyorsun ki sen anlatmazsan ben daha çok merak ederim bu da senin için iyi olmaz" deyip muzipçe gülümsedi. Ben de onu kırmak yerine olanları anlattım her zaman ki gibi büyük bir merakla beni dinliyordu.
"Abi bana kalırsa sen bu kızı açık ve net seviyorsun baksana o 'peki deneyelim' demiş sen de belki yanlış anlamış onun için kendini üzüyorsundur" tabi beklemediğim cevap olunca şaşırmış olabilirim gerçekten Yağmur bu kadar olgunlaşmış mıydı? Ya da ben aşık mı oldum? Offf saçmalamayı kes iç sesim.
"Tamam sen yorma kendini Yağmur boşver ayrıca ben aşık olmadım sadece bir çekim hissediyorum"kesin bir dille söyledim ama kabul etmedi
"Tamam bak kendi ağzınla söylüyorsun" demekten başka bir şey demedi. En sonunda "tamam ben boş vericem ama ileride görüşeceğiz"diyerek göz kırptı...

F