Ik zag je staan/ Matthy het Lam

Hoofdstuk 4

Een paar dagen later.

Ik zou op dit moment wel willen schreeuwen! Waarom zou je denken, nou dan lig je lekker in je bed want je kan uit slapen, maar dan heb je zo' n buurman die om 7 uur in de ochtend gaat boren in de muur. Geïrriteerd stap ik een half uur later toch maar mijn bed uit, omdat ik toch niet meer kan slapen. Ik pak mijn telefoon van de oplader en loop naar beneden, waar ik mijn moeder aan de keukentafel zie zitten met haar tablet. "Goedemorgen" Zeg ik tegen mijn moeder. "Goedemorgen lieverd" Zegt mijn moeder als ze op kijkt van haar tablet. "Uitslapen zat er niet echt in hé." Zegt mijn moeder lachend naar mij, ookal kan ik er niet echt om lachen. Ik schud mijn hoofd en ik loop naar de keuken om voor mezelf een boterham met chocolade pasta te smeren met een mok melk erbij. Ik ga daarna aan tafel zitten en eet langzaam mijn boterham op.

"Ga je vandaag nog wat doen?" Mijn moeder kijkt op van haar tablet en kijkt me vragend aan. Ik bedenk me dat ik helemaal niet had vertelt dat ik vandaag een kappersafspraak heb. "Ik moet naar de kapper." Vertel ik mijn moeder. Ik zie mijn moeder naar mijn haar kijken als of het inderdaad heel erg nodig is. Ik kijk mijn moeder lachend aan. "Ik weet het mijn haar ziet er nu niet uit" grinnik ik. Net toen ik mijn bed uit kwam heb ik mijn haar in een slordige knot gedraaid.
Nadat ik mijn boterham op heb zet ik mijn bord in de vaatwasser en loop ik naar boven om in mijn bed mijn Netflix serie verder te kijken.

Nadat ik nog een paar afleveringen heb gekeken is het toch echt tijd om me klaar te maken. Ik trek een simpele zwarte broek met een wit bloesje aan en doe daar zwarte laarsjes onder. Ik loop naar beneden en check of ik alles bij me heb en zeg gedag naar mijn moeder. Ik loop naar buiten en stap in mijn auto. Ik ga mijn hele leven al naar dezelfde kapper in Ameide en ik vind dat echt heerlijk. Ik ken de mensen daar en ik heb nog nooit geklaagd over mijn haar, dus waarom niet.
Bij de kapperszaak parkeer ik mijn auto en loop ik naar binnen. Binnen word ik warm verwelkomd, ik trek mijn jas uit en ga op een stoel wachten op mijn beurt. Ik pak mijn telefoon erbij en scrol door mijn instagram heen. Na paar minuten ben ik aan de beurt en vertel ik wat er moet gebeuren.

Met een kopje thee zit ik in stoel te wachten op mijn kapster die achter even iets moest pakken, als de deur achter mij open gaat. Ik kijk op en voel gelijk mijn hartslag omhoog gaan. Daar staat hij, de jongen met de mooie blauwe ogen uit Amsterdam, hier in een kapperszaak in een klein dorpje. Ik kijk naar hem in de spiegel en na wat wel uren voelt maar in werkelijkheid is het een paar seconden verbreekt hij het oogcontact en loopt hij grijnzend de kapperszaak binnen. "Goedemiddag" hoor ik de jongen zeggen. "Goedemiddag Matthy! Fijn om je weer te zien jongen. Je mag gelijk gaan zitten." Zegt een andere kapper tegen de jongen  "Dankjewel" hoor ik hem nog zeggen.

"Zo ik heb het eindelijk gevonden." Mijn kapster is weer terug met het flesje heat protection wat ze dus zocht. De kapster gaat weer verder met mijn haar, maar het enige waar ik aan kan denken is de jongen die een paar meter verderop, op een stoel zit en dus Matthy heet. Wat een leuke naam denk ik bij mezelf. Wat doet hij hier? Woont hij in de buurt? Al deze vragen spoken door mijn hoofd. Laura stop met zo nieuwsgierig zijn, je hebt geen relatie nodig je hebt het te druk daarvoor. In mijn hoofd spreek ik mezelf aan.

Ik kan het toch niet laten om even te luisteren waar Matthy en zijn kapper het over hebben. De woorden voetbal, fifa en iets van andere games worden genoemd.
"Zal ik je haar föhnen?" Vraagt mijn kapper uit het niets waarvan ik een beetje schrik. "Ja graag." Zeg ik dan maar snel. Na het föhnen bedank ik mijn kapster en ben ik klaar om te gaan afrekenen en loop ik langs de jongen naar de toonbank. Ik reken snel af en loop terug om mijn jas aan te doen. Ondertussen is de jongen ook alweer klaar en rekent hij af bij de balie en loopt op hetzelfde moment richting de deur.

"Ladies first" hoor ik de jongen zeggen. "Dankjewel" hoor ik mezelf verlegen zeggen. Ik word gewoon helemaal verlegen van deze jongen. Als ik buiten sta, zoek ik in mijn jaszak mijn autosleutel tot ik iemand hoor praten. "Een rare vraag, maar klopt het dat ik jou van de week in Amsterdam zag?" Ik draai me om naar de jongen die Matthy heet en voor dat ik kan antwoorden zegt hij. "Sorry dat ik toen zo snel wegliep, maar ik was al laat en was niet goed aan het opletten." "Maakt niet uit, ik was ook niet aan het opletten." Zeg ik lachend tegen hem. "Ik ben Matthy trouwens." "Laura aangenaam." "Wat grappig dat we elkaar hier weer tegen komen, kom jij hier vandaan?" Vraag ik aan Matthy. "Ja ik woon hier paar straten verder op." Hij wijst richting een straat verderop. "Woon jij ook hier, ik heb je hier nog nooit gezien?" Ik schud mijn hoofd. "Nee ik kom uit Meerkerk, maar ik ga al mijn hele leven lang naar de kapper hier in Ameide." Matthy kijkt me knikkend aan en zegt "Ja het is echt fijne kapper hier ik ga ook mijn hele leven naar deze kapper." Ik kijk hem lachend aan en denk bij me zelf hij is echt leuk. 'Nee Laura stop met zo over hem denken. Misschien heeft hij al een vriendin? Dan kan dit echt niet.'

"Zou je het leuk vinden om een keer wat te gaan drinken?" Vraagt Matthy met een verlegen blik in zijn ogen. Het is alsof hij mijn gedachten kan lezen, bijna eng. Mijn ogen voel ik groter worden. Wat moet ik hierop antwoorden. Zonder naar mijn gedachten te luisteren, hoor ik mezelf 'ja' zeggen. "Gezellig, zou ik misschien jouw nummer mogen?" Vraagt Matthy aan mij. Hij pakt zijn telefoon uit zijn zak en geeft hem aan mij. Nadat ik mijn telefoonnummer in zijn telefoon heb gezet, geef ik hem terug aan hem. "Alsjeblieft" Zeg ik met een glimlach op mijn gezicht. "Dankjewel, leuk je gesproken te hebben. Ik moet gaan, ik app je snel." Voordat ik kan antwoorden draait hij zich om maar ik kan toch nog net een 'doei' door mijn lippen heen krijgen. Ik kijk hem nog even na en stap dan richting mijn auto. Binnen in mijn auto denk ik nog even na over wat er net allemaal gebeurd is. Ik had mezelf nog vertelt dat ik geen relatie wilde en zo net heb ik mijn nummer aan een onbekende gegeven. Het lijkt wel alsof mijn hoofd is uitgeschakeld als ik die jongen zie. Na paar minuten start ik toch maar de auto en rijd ik terug naar huis.