Ik zag je staan/ Matthy het Lam

Hoofdstuk 26

Pov Matthy

Ik haal mijn hand door mijn haar waar geen fut meer in zit en staar dan weer naar Laura die rustig op een bed ligt te slapen. Haar haren liggen een beetje wild over het kussen heen verspreid. We zitten in een kamer waar een bed staat en eromheen hangt een gordijn voor een beetje privacy. We zijn aan het wachten op de uitslagen van de kleine onderzoekjes die gedaan zijn bij Laura. Ze probeerde wakker te blijven totdat de dokter terug kwam, maar ik heb haar beloofd dat als er nieuws is, ik haar zou wakker maken. Het is namelijk al half 12 geweest, wat niet heel laat is. Het feest begon alleen al om half 8, dus het voelt echt als een hele lange avond en ik hoop dat we hier zo snel mogelijk weer weg kunnen. Ik ben echt heel moe van alles wat er vanavond gebeurd is en verlang wel naar mijn bed. Ik had het naar mijn zin, totdat Jamie naar mij toe kwam met de paniekerige blik in haar ogen en ze me vertelde dat het niet goed ging met Laura.

Ik wordt uit mijn gedachten gehaald als ik zie dat Laura beweegt. Haar ogen gaan open en ze kijkt verschrikt op alsof ze niet weet waar ze is. Ik pak voorzichtig haar hand vast en ze draait haar hoofd naar me toe. "Rustig lieverd ik ben hier." Zeg ik zachtjes. Ik kus haar hand en ik voel haar ontspannen onder mijn lippen. "Is de dokter al geweest?" Hoor ik Laura mompelen en ik schud mijn hoofd.

Ze zucht even diep en laat dan mijn hand los om haar hand dan door mijn haar heen te laten gaan. Laura kamt met haar vingers mijn haar als een gordijntje voor mijn gezicht en ik trek een gek gezicht, waardoor ze moet grinniken. Ik trek de gordijntjes open en roep zachtjes "kiekeboe!" Ik lach met haar mee en buig mezelf dan naar toe om haar een kus op haar mond te geven. Ik trek me terug en Laura kijkt me aan met een pruilip. "Wat is er?" Vraag ik grinnikend. Ik weet heel goed wat ze wil, maar ik doe ik net alsof ik van niks weet. Ze wijst met haar vinger naar haar lippen. "Ow, wil je er nog 1?" Laura knikt haar hoofd en ik geef haar nog een kusje. "Ik hou van je" "Ik ook van jou."

Nog geen 5 minuten later gaan de gordijnen open en loopt er een dokter naar het bed van Laura. Ik voel Laura direct in mijn hand knijpen van de spanning. "Hallo, jij bent vast Laura de Jong. Ik ben dokter Benschop. Ik heb goed nieuws, er is niks te zien in de uitslagen van de onderzoeken. Je bloed en hartslag zijn goed, dus er niks aan de hand. Flauw vallen kan gebeuren als er alcohol in het spel is. Het is gelukkig niks ernstigs." Ik laat opgelucht een zucht en hoor Laura hetzelfde doen. "Je mag naar huis, doe nog wel voorzichtig want flauw vallen doet wel wat met je lichaam, dus je kan er nog moe van zijn." Vertelt de dokter en Laura knikt naar hem. We bedanken de dokter en dan neemt hij afscheid van ons en loopt dan weer verder. Ik kijk Laura lachend aan en geef haar een dikke knuffel. Laura stapt dan voorzichtig het bed af en ik neem haar spullen mee. We lopen samen de kamer uit en ik sla een arm om haar heen zodat ik haar kan ondersteunen tijdens het lopen.

Beneden in de aankomsthal aangekomen laat ik Laura op een stoel zitten, zodat ik even een taxi kan bellen. Na een paar minuten heb ik een taxi besteld en loop ik terug naar Laura en ga ik naast haar zitten. "De taxi is er als goed is over 15 minuutjes." Laura knikt en legt dan haar hoofd op mijn schouder. Ik pak mijn telefoon er nog even bij om de jongens te vertellen dat alles goed is en dat we naar het hotel toe gaan. "Heb je je ouders nog op de hoogte gebracht van vanavond?" Vraag ik zachtjes aan Laura en ze schud haar hoofd. "Ik ga ze even bellen denk ik, als goed is slapen ze nog niet." Laura haalt haar hoofd van mijn schouder, kijkt me een beetje vragend aan alsof ze nog twijfelt en ik haal mijn schouders op. "Ik denk dat ze het wel fijn vinden om te weten dat het goed met je gaat." Laura kijkt me knikkend aan en pakt haar telefoon om haar moeder te bellen. Haar moeder neemt op en Laura vertelt wat er vanavond gebeurd is.

Na een paar minuten hangt ze weer op en legt Laura haar hoofd weer op mijn schouder. In stilte staren we voor ons uit. Het ziekenhuis lijkt op dit moment wel uitgestorven, er zijn heel weinig mensen in de ruimte waar we zitten. Soms komt er een dokter of verpleegkundige langs lopen, maar dat is het ook wel een beetje. "Dankjewel Matthy." Hoor ik Laura zeggen ik kijk haar vragend aan. "Voor alles, je bent de liefste." Ik voel mijn wangen warm worden en verschijnt een grote glimlach op mijn gezicht. "Natuurlijk, voor jou doe ik alles." Ik druk een kus op haar hoofd en trek haar dan nog meer tegen me aan.