Ik zag je staan/ Matthy het Lam

Hoofdstuk 45

Met mijn handen onder mijn kin staar ik door het raam van mijn klaslokaal naar buiten. Buiten bewegen de takken van de bomen zachtjes heen en weer. Om de school heen is het stil, omdat 2 uur geleden de kinderen al naar huis zijn gegaan. Eigenlijk zou ik op dit moment al mijn werkzaamheden van mijn to-do lijst af moeten werken, maar het lukt me gewoon niet. Ik kan me totaal niet concentreren en dan werkt het ook nog niet echt mee dat ik morgen aan het eind van de middag, richting Matthy ga. De jongens zijn op dit moment in het vakantiehuis, waar ze sinds maandag al zitten. Het plan was om de eerste paar dagen video's op te nemen en dan de rest van de dagen komen de vriendinnen om nog een beetje vakantie te houden.

Voordat ik morgen ga, moeten deze dingen allemaal af zijn en dat geeft me heel veel stress. Als ik dit weekend niet op vakantie zou gaan, dan had ik het in het weekend moeten doen, maar dat gaat nu niet lukken. Ik zucht nog eens diep en focus mijn ogen weer op mijn laptop, die voor me staat, om het nog eens te proberen. Dit is en blijft 1 van de stomste dingen om te doen voor mijn werk, alle administratie die ik moet bijhouden van de kinderen en omdat we aan het einde van het jaar zitten is het nog eens 10 keer zoveel wat ik allemaal moet doen.

Net wanneer ik het eindelijk 5 minuten voor elkaar krijg om iets te doen, voel ik mijn telefoon trillen in mijn zak. Ik stop met typen en haal met een zucht mijn telefoon uit mijn broekzak. Wie belt me nu weer? Op het scherm staat de naam van Matthy en er ontstaat een kleine glimlach op mijn gezicht. Ik heb op dit moment helemaal geen zin om met iemand te praten, maar voor hem maak ik een uitzondering. Snel druk ik de groene knop en houdt de telefoon tegen mijn oor aan. "Met Laura." "Hey schat met Matthy." Zegt hij met een vrolijke stem. "Hey." Zeg ik terug. Ik blijf stil en laat Matthy het woord doen. Hij vertelt over de afgelopen dagen, wat ze allemaal gedaan hebben en dat hij heel veel zin hij heeft in morgen, als ik kom.

"Lau?" Hoor ik Matthy vragen en zonder dat ik het door had, was ik in een staar terecht gekomen. Ik was aan het luisteren naar zijn verhaal en door het geluid van zijn stem was ik een beetje wegdommeld in mijn eigen gedachten. "Ja." Zeg ik zachtjes terug. " Je bent zo stil. Is er iets aan de hand? Wil je het vertellen?" Vraagt Matthy dan zachtjes terug. Zijn stem is omgeslagen van vrolijk en enthousiast naar zacht en bezorgd. Ik aarzel even, maar kom dan tot de conclusie dat ik het hem gewoon moet vertellen. "Ik moet nog heel veel dingen doen en het lukt me gewoon niet om te concentreren." Zeg ik met een bibber in mijn stem en ik voel mijn emoties omhoog komen. Matthy blijft stil aan de telefoon en ik praat verder. "Ik probeer de hele middag al wat dingen te doen op de laptop, maar alles mislukt gewoon. Ik moet het af hebben voor dinsdag en en.... ik weet gewoon niet hoe." Snik ik zachtjes. In mijn ogen zijn tranen onstaan en de eerste traan verlaat mijn oog al snel. Mijn adem wordt steeds zwaarder en de tranen lopen nu als kleine riviertjes over mijn gezicht heen. Door mijn tranen wordt mijn beeld wazig en vergeet ik waar ik ben.

"Lieverd?" Hoor ik Matthy ergens in de verte zeggen. Ik wil reageren maar mijn stem werkt niet mee. Ik begin nog sneller te ademen en ik zit op een punt waar ik mijn adem niet meer onder controle krijg. "Laura, luister naar mij. Je moet even rustig worden. Adem in door je neus en uit door je mond." Zegt Matthy met een strenge, maar wel rustgevende stem door de telefoon heen. Ik volg zijn instructies op en voel mezelf langzaam aan rustiger worden. Mijn tranen zijn gestopt, waardoor ik mijn beeld weer scherper wordt. "Goed zo, lieverd. Voelt dat al iets beter?" "Ja, dankje." Zeg ik zachtjes terug en wrijf met mijn handen over mijn wangen heen om de tranen te drogen. "Sorry, voor mijn huilbui." Ik voel me een beetje schuldig, omdat hij zulke leuke verhalen heeft vertelt en ik daar niet eens goed naar kon luisteren, omdat ik meer bezig was met mezelf. "Daar hoef je geen sorry voor te zeggen, want ik wil er voor je zijn als je het moeilijk hebt. Ik wil dat je dat weet." "Ja, dat weet ik. Dankjewel."

"Ik heb een idee." Zegt Matthy na een paar seconde stilte. "Je stopt nu met werken achter je laptop, gaat even iets anders doen als dat nog moet gebeuren en anders ga je nu naar huis." "En mijn werk dan? Ik kan dat niet zomaar links laten liggen, het moet af." Ik raak in de stress door Matthy zijn, maar hij praat al snel verder. "Dat wilde ik verder nog zeggen. Op vrijdag en zaterdag in de ochtend gaan we een werk uurtje inlassen of langer als jij wil, net zo lang tot je klaar bent. Ik moet namelijk ook nog een video editten op mijn laptop, dus dan kunnen we samen tegelijk werken. Is dat een goed idee?" "Ja, dat is goed." Ik hoef daar niet lang over na te denken. "Dankjewel Matthy. Ik hou van je." "Alles voor jou en ik hou ook van jou." Na een paar minuten hangen we op en leg ik mijn telefoon neer op het bureau naast mijn laptop.

Met een zucht sla ik de documenten op en doe daarna de laptop uit. "Hey, was jij ook nog niet naar huis?" Hoor ik Merel achter me vragen. Ik draai me om naar Merel die in de deuropening staat en schud mijn hoofd. "Nee, maar ik ga wel zo." Zeg ik en ik voel de blik van Merel op mijn lichaam. "Gaat alles wel goed, Laura?" "Ja, nu gaat het wel weer." Zeg ik en leun tegen mijn bureaustoel aan. "Ik moet gewoon nog heel veel doen voor de klas en dat gaf me een beetje stress, maar het komt goed. Ik heb net Matthy gebeld en we gaan samen dit weekend nog wat werken." Vertel ik verder aan Merel die haar hoofd knikt. Ik had haar vanmiddag tijdens de lunch al vertelt dat ik morgen naar Matthy toe ga en dan het weekend blijf. "Fijn, als er iets niet lukt, mag je mij altijd bellen, hé." Merel loopt naar me toe en geeft me een dikke knuffel. "Dankjewel. Ik zou het onthouden." Ik trek me terug uit de knuffel. "Veel plezier hé, dit weekend en niet te veel stressen, want alles komt goed." Zegt Merel met een grote glimlach op haar gezicht. "Thanks." Merel zet een paar stappen richting de deur en nadat ze gedag heeft gezegd verdwijnt ze door de deuropening.

Ik ruim nog even snel mijn bureau op en daarna pak ik mijn spullen. Ik kijk nog even het lokaal rond om te kijken of ik niks ben vergeten. Al snel draai ik me om en loop het lokaal uit, de gang op. Ik zeg nog gedag naar mijn collega's die er nog zijn en loop dan de school uit richting mijn auto. Thuis aangekomen merk ik gelijk als ik binnen stap, dat er niemand thuis is. Het is nog geen tijd om eten te gaan lopen koken, dus ik loop eerst naar boven om mijn koffer in te gaan pakken. Ik had daar namelijk nog geen tijd voor gehad. Ik open mijn kast en pak 3 broeken, 4 topjes, een trui, ondergoed, een rokje en nog een jurkje. Misschien een beetje te veel voor een paar dagen, maar je kan nooit genoeg kleren meenemen. Ik vouw het allemaal netjes op en leg het dan in mijn koffer. Daarna pak ik nog even een bikini, handdoek en mijn toilettas, die ik ook in de koffer stop.

Na het eten besluit ik om nog even een rondje te gaan lopen. Ik had Julia een appje gestuurd om te vragen of ze mee ging, maar jammer genoeg kon ze niet mee. Ik had eerst getwijfeld of ik dan wel moest gaan, maar nu ik buiten loop in de avondzon, geniet ik van de rust. De afgelopen dagen waren zo hectisch, er kwamen zoveel dingen bijelkaar  waardoor er een soort error in mijn hoofd kwam.

Een half uurtje later kom ik weer thuis met een rustig hoofd. Een rondje lopen heeft er echt voor gezorgd, dat ik weer even kalm en ontspannen ben geworden. Boven in mijn kamer check ik nog even mijn koffer na of ik alles mee heb genomen. Ik stuur Matthy nog een appje om te vragen of ik voor hem nog wat mee moet nemen, maar hij antwoord al snel dat hij niks nodig heeft, behalve een knuffel van mij. Wat een slijmerd is het toch ook, maar ondanks dat ontstaat er toch een grote glimlach op mijn gezicht. Ik stuur nog even terug dat hij die morgen past krijgt, als ik een dikke kus krijg van hem. Cringe hé? Ja ik weet het, niet normaal erg.

Ik app nog even met hem totdat Matthy zijn telefoon weg moet doen voor de opnames. Ik ga nog even snel onder een warme douche en vind dan al snel de weg naar mijn bed, waar ik lekker in kruip. Op mijn tablet zet ik een serie aan, maar ik ben nog niet halverwege de eerste aflevering, of ik val al in een diepe, maar vooral verdiende slaap.